رفاعه طهطاوی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

رفاعه طهطاوی

رفاعه رافع طهطاوی (۱۸۰۱–۱۸۷۳) یا رفاعة طهطاوی (همچنین تهطاوی نوشته می‌شود) نویسنده، معلم، مترجم، مصرشناس روشنفکر رنسانس و یکی از اقتباس‌کنندگان اولیه نوگرایی اسلامی بود. در سال ۱۸۳۱، طهطاوی بخشی از تلاش‌های سراسری برای نوسازی زیرساخت‌ها و آموزش مصر بود.[۱] او از اولین پژوهشگران مصری بود که راجع به فرهنگ و تمدن غربی مطالبی نوشت و تلاش کرد نوعی تفاهم بین تمدن اسلامی و تمدن مسیحی ایجاد کند. او بر صاحبنظران نسل بعد از خود از جمله محمد عبده تأثیر گذاشت.[۲] سه جلد از مجلدات منتشر شده او آثار سیاسی و اخلاقی فلسفه بود. آنها مخاطبان مصری او را با عقاید روشنگری مانند اقتدار سکولار و حقوق سیاسی و آزادی آشنا کردند. ایده‌هایش در این مورد بود که جامعه متمدن مدرن باید چگونه باشد و چه چیزی متمدن یا مصری خوب را تشکیل می‌دهد و این ایده‌های او که منافع عمومی و خیر عمومی چیست؟[۳] کار طهطاوی اولین تلاش در رنسانس مصری (رنسانس عربی) بود که در سال‌های بین ۱۸۶۰–۱۹۴۰ شکوفا شد.[۴]

کتاب‌شناسی[ویرایش]

  • «پروفایل پاریس» که در زمان اقامت طهطاوی در فرانسه نوشته شده‌است.
  • «روش‌شناسی اذهان مصری‌ها با توجه به شگفتی‌های ادبیات مدرن» که در سال ۱۸۶۹ منتشر شد و نظرات طهطاوی را در مورد مدرنیزاسیون متبلور کرد.
  • «راهنمای صادقانه تعلیم و تربیت دختران و پسران» که در سال ۱۸۷۳ منتشر شد و منعکس کننده احکام اصلی اندیشه‌های تربیتی طهطاوی است.
  • «دریافت توفیق الجلیل در تاریخ مصر و فرزندان اسماعیل»، اولین بخش از دایرةالمعارف تاریخ و ردیابی تاریخ مصر باستان تا طلوع اسلام، ۱۸۶۸
  • «چکیده‌ای کامل از زندگی‌نامه محمد» که گزارشی جامع از زندگی حضرت محمد (ص) و مبانی سیاسی، حقوقی و اداری نخستین دولت اسلامی است.
  • «به سوی دستور زبان عربی ساده‌تر»، منتشر شده در ۱۸۶۹.
  • «جملات گرامری»، منتشر شده در ۱۸۶۳.
  • «غزلیات میهنی مصری» که در ستایش خدیو سعید نوشته شده و در سال ۱۸۵۵ منتشر شده‌است.
  • «ستارگان نورانی در شب‌های مهتابی العزیز» مجموعه‌ای از نوشته‌های تبریک به برخی از شاهزادگان، منتشر شده در سال ۱۸۷۲.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]