رویارویی و جلوگیری از پاسخ - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

رویارویی و جلوگیری از پاسخ (به انگلیسی: exposure and response prevention: ERP) یک روش درمانی است که در آن افراد با ترس‌های خود مواجه شده و پاسخ یا واکنشی که برای فرار از آن ترس‌ها به کار می‌بردند را انجام نمی‌دهند. انجمن روانپزشکی آمریکا این درمان را برای مبتلایان به وسواس توصیه کرده‌است.[۱] این درمان از دو جزء اصلی تشکیل شده‌است: رویارویی زنده یا تجسمی و به دنبال آن جلوگیری از پاسخ. در رویارویی زنده یا تجسمی، برای مدت یک تا دو ساعت در بیمار اضطراب ایجاد می‌شود و آن‌گاه درمانگر از اون می‌خواهد از انجام رفتارهای وسواسی خودداری کند. این در حالی است که پس از این مدت سطح اضطراب در بیمار رو به کاهش می‌گذارد. جلوگیری از پاسخ همیشه جزئی از صحنه‌های رویارویی تجسمی است و همیشه به دنبال رویارویی زنده صورت می‌گیرد.[۲]

منابع[ویرایش]

  1. Koran, LM; Hanna, GL; Hollander, E; Nestadt, G; Simpson, HB; American Psychiatric, Association. (July 2007). "Practice guideline for the treatment of patients with obsessive-compulsive disorder" (PDF). The American Journal of Psychiatry. 164 (7 Suppl): 5–53. PMID 17849776.
  2. تکنیک‌های CBT برای درمان وسواس، بازدید شده در ۲ آذر ۹۶