رگه (زمین‌شناسی) - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

رگه‌های سفید در سنگ سیاه

رگه[۱] (انگلیسی: Vein) در زمین‌شناسی به پهنه ورقه‌مانندی از کانی‌های بلوری‌شده در سنگ گفته می‌شود. رگه زمانی شکل می‌گیرد که مواد تشکیل‌دهنده کانی توسط یک محلول آبی حمل شده و در درز و شکاف سنگ‌ها ته‌نشین می‌شود. دینامیک شاره‌ها در این فرایند معمولاً بر اثر گردش آب گرم است.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. «رگه» [زمین‌شناسی] هم‌ارزِ «vein»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر دوم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۳۷-۰ (ذیل سرواژهٔ رگه4)