رینینگ - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

رینینگ

یک سوارکار رینینگ در حال اجرای حرکت توقف کشویی (sliding stop) یکی از حرکتهای شناخته شدهٔ سبک رینینگ.
بالاترین نهاد ورزشی	فدراسیون جهانی سوارکاری (FEI)
نخستین مسابقه	ایالات متحده آمریکا
ویژگی‌ها
برخورد	ندارد
اعضاء تیم	افراد و تیم در رده بین المللی
جداسازی جنسیتی	ندارد
رده‌بندی	داخل یا خارج
تجهیزات	اسب، زین غربی وافسار مربوطه
محل برگزاری	ورزشگاه سرپوشیده و یا روباز با زمین خاکی یا کفی مشابه آن که برای اسب مناسب باشد.
برگزاری
کشور یا منطقه	جهانی

رینینگ (به انگلیسی: Reining، به معنای افسار زدن یا لجام زدن) یک سبک سوارکاری غربی است که متأثر از سبک رنچینگ و سنت جنگاوری است که توسط کنکیستادورهای اسپانیایی به آمریکا آورده شده‌است. در این نوع سوارکاری، اسب را به صورت چهارنعل از مسیرهای مشخصی که شامل دوایر، پیچ‌ها و توقف‌های مختلف است عبور می‌دهند.

ابزار و سبک این نوع سوارکاری جهت استفاده برای کابوی‌های غرب ایالات متحده آمریکا تغییر و توسعه یافته‌است. از آنجایی که کابوی‌های غرب آمریکا نیاز داشتند تا در مناطق سنگی و زمین‌های سخت برای ساعت‌های طولانی بر روی زین باشند یا گاهی اوقات احتیاج به استفاده از کمند برای بستن گاوها بوده‌است، این سبک گسترش پیدا کرده‌است.^[۱]به دلیل ضرورت استفاده از یکدست برای سواری در زمان استفاده از کمند، اسب‌های رینینگ به طناب‌های دور گردن عادت دارند.

رینینگ آزاد[ویرایش]

رینینگ آزاد به اسب و سوارکار هر تیم اجازه میدهد تا یک سری حرکات رینینگ را در اجرای خود به همراه یک قطعه موسیقی بگنجانند.رینینگ مشابه رقابتهای درساژ آزاد است اما با عناصر انسانی مشابه اسکیت نمایشی است.مطابق با قوانین فدراسیون ملی رینینگ آمریکا (مخفف:ان آر اچ) راندن اسب با دو دست و هم با یک دست و حتی بدون دست مجاز است.^[۲]

جستارهای وابسته[ویرایش]

• گاوبازی رودیو

پیوند به بیرون[ویرایش]

• American Quarter Horse Association
• United States Equestrian Federation
• New Zealand Equestrian Federation

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ رینینگ موجود است.

منابع[ویرایش]