زاهد - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

زاهد (صفت: eremitic or hermitic) کسی است که تا حدی در انزوا و بدور از جامعه زندگی می‌کند.و میلی به تعلقات دنیوی ندارد^[۱]

مسیحیت[ویرایش]

پیشینه زندگی به شکل راهب و راهبه مسیحی به سده سوم در مصر و فلسطین بازمی‌گردد و این زاهدان به شکل خلوت‌نشینی و تنها در دیرهای بیابانی می‌زیستند. فشار بیش از اندازهٔ این تنهایی‌ها باعث شد تا راهبی به نام پاخوم نظام جدیدی را برپا کند که صومعه‌نشینی نام گرفت و بر اساس آن راهب‌ها و راهبه‌ها می‌توانند بسیاری از مراسم را به صورت جمعی انجام دهند و با هم در تماس باشند. در مسیحیت، اصطلاحِ زاهد در اصل به یک مسیحی گفته می‌شود که در انزوا و خارج از گروه مذهبی زندگی می‌کند و به آن الهیات صحرا از عهد عتیق نیز گفته می‌شود.^[۲] در سنت مسیحی زندگی گوشه نشینی^[۳] فرم اولیه زندگی رهبانی است.

اسلام[ویرایش]

در جهان بینی زاهد دنیا و آخرت به یکدیگر پیوسته‌اند. دنیا مزرعه آخرت است از نظر زاهد آنچه به زندگی این جهان سامان می‌بخشد، موجب رونق و صفا و امنیت و آسایش آن می‌گردد، این است که ملاکهای اخروی و آن جهانی وارد زندگی این جهانی شود و آنچه مایه و پایه سعادت آن جهانی است این است که تعهدات و مسئولیتهای این جهانی خوب انجام شود و با ایمان و پاکی و طهارت و تقوا توأم باشد.^[۴]

جستارهای وابسته[ویرایش]

• هیکیکوموری
• رهبانیت
• صومعه نشینی

پانویس[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]

مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به زاهد در ویکی‌گفتاورد موجود است.

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ زاهد موجود است.

• Rotha Mary Clay, Full Text + Illustrations, The Hermits and Anchorites of England.
• The tradition of the Lersi Hermits
• British hermits: the growing lure of the solitary life
• A forum for hermits & solitaries بایگانی‌شده در ۱۴ اوت ۲۰۲۰ توسط Wayback Machine

این یک مقالهٔ خرد دین و آیین است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.