زبان‌های تونگوزی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

تونگوزی
پراکنش:سیبری، منچوری
تبار:به‌احتمال آلتایی (مورد اختلاف)
  • تونگوزی
زیرگروه‌ها:
شمالی
جنوبی
کد اتنولوگ :17-844
ایزو ۵–۶۳۹tuw
{{{mapalt}}}
پراکندگی جغرافیایی زبان‌های تونگوزی

زبان‌های تونگوزی یک خانوادهٔ زبانی از شاخهٔ زبان‌های آلتایی است که در میان مردمان تونگوز در منچوری و شرق سیبری گویشورانی دارد. بیشتر زبان‌های تونگوز در معرض خطر نابودی‌اند. تمام ۱۳ زبان این گروه زبانی روی هم حدود ۷۵ هزار نفر گویشور دارد.

درمورد اینکه زبان‌های تونگوزی زیرشاخهٔ زبان‌های آلتایی هستند یا تنها به علت همجواری با این زبان‌ها مؤلفه‌های این خانواده را در خود گرفته‌اند اختلاف نظر است. برخی احتمال می‌دهند که این زبان‌ها دارای هم‌نیایی با زبان‌هایی چون کره‌ای، زبان‌های ژاپنی و آینو داشته‌باشد.

دسته‌بندی[ویرایش]

زبان‌های تونگوزی به دو شاخهٔ اصلی تقسیم می‌شوند؛ زبان‌های تونگوزی شمالی شامل:

زبان‌های تونگوزی جنوبی که به دو شاخه بخش‌می‌شود؛ زبان منچو/جورچن که در میان مردمان جورچن/منچو رواج‌دارد. و نانای که شاخه‌های چندی دارد.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

Wikipedia contributors, "Tungusic languages," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Tungusic_languages&oldid=578974532 (accessed December 9, 2013).

پیوند به بیرون[ویرایش]