زبان‌های هوری-اورارتویی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

زبان‌های هوری-اورارتویی یک خانواده منقرض شده از زبان‌های خاور نزدیک باستان هستند که تنها از دو زبان شناخته شده تشکیل شده است: زبان هوری و زبان اورارتویی که هر دوی آنها در رشته کوه‌های توروس سخن گفته می‌شده است.

رده بندی[ویرایش]

خانواده هوری-اورارتویی نه به زبان‌های سامی و نه به زبان‌های هندو-اروپایی این منطقه وابستگی نداشته است.

برخی بر این باورند که این خانواده زبانی از زیردسته آلارودینی در قفقاز بوده است و با زبان‌های قفقازی و زبان‌های قفقازی شمالشرقی در ارتباط بوده است. اما این نظریه در جریان اصلی زبان‌شناسی بدون پشتیبانه است.^[۱]

گمان می‌رود که زبان کاسیتی با زبان‌های هوری و اورارتویی ارتباط داشته باشد.^[۲]

منابع[ویرایش]