زبان شه - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

زبان شه
Ho Ne
بیان[hɔ̀né̄]
زبان بومی درچین
منطقهناحیه زنگچنگ، بولاو، شهرستان هویدونگ، گوانگ‌دونگ و شهرستان هایفنگ در گوانگ‌دونگ
قومیت710,000 مردم شه (آمار سال ۲۰۰۰)
شمار گویشوران
ناشناخته (۹۱۰ اشاره‌شده ۱۹۹۹)
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹shx
گلاتولوگshee1238[۱]
این نوشتار شامل نمادهای آوایی آی‌پی‌ای است. بدون پشتیبانی مناسب تفسیر، ممکن است علامت‌های سوال، جعبه یا دیگر نمادها را جای نویسه‌های یونی‌کد ببینید.

زبان شه (چینی: 畲語) یک زبان در خطر انقراض از شاخه زبان‌های همونگ-مین است که توسط مردم شه تکلم می‌شود. بیشتر مردم شه که حدود ۷۰۹٬۰۰۰ نفر هستند امروزه به زبان چینی هاکا تکلم می‌کنند.

منابع[ویرایش]

  1. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "She". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. {{cite book}}: Invalid |display-editors=4 (help)