زبان چینی کلاسیک - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

چینی کلاسیک
چینی ادبی
古文 یا 文言
منطقهسرزمین اصلی چین، تایوان، ژاپن، کشور کره، و ویتنام
دورهسده ۵م قبل از میلاد تا سده دوم بعد از میلاد و به عنوان زبان ادبی تا سده بیستم مورد استفاده بود
زبان‌های چینی-تبتی
حروف چینی
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹lzh
گلاتولوگlite1248[۱]
این نوشتار شامل نمادهای آوایی آی‌پی‌ای است. بدون پشتیبانی مناسب تفسیر، ممکن است علامت‌های سوال، جعبه یا دیگر نمادها را جای نویسه‌های یونی‌کد ببینید.
زبان چینی کلاسیک
زبان‌های چینی古文
معنای تحت‌اللفظی"ancient writing"
Literary Chinese
زبان‌های چینی文言
معنای تحت‌اللفظی"literary language"

زبان چینی کلاسیک (古文، gǔwén، "متن قدیمی") زبان ادبیات کلاسیک از انتهای دوران بهار و پائیز تا انتهای دوران دودمان هان است و یک سبک نوشتاری از چینی قدیمی به حساب می‌آید.

منابع[ویرایش]

  1. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "چینی کلاسیک". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. {{cite book}}: Invalid |display-editors=4 (help)
  • ویکی‌پدیای انگلیسی