زبان یهودی-کاشانی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

یهودی-کاشانی گویشی از زبان‌های ایران مرکزی است که توسط کلیمیان کاشان در مرکز ایران صحبت می‌شود. این گویش، گویش کهن مردم این شهر بوده‌است و امروزه میان نسل مسن‌تر مهاجران کلیمی در مناطقی چون اسرائیل و آمریکای شمالی زنده مانده‌است. با این حال، در روستاهای ناحیه کاشان گویشی مشابه توسط مسلمانان استفاده می‌شود که گویش کلیمیان شهر کاشان در مواردی همچون واژگان و صرف و نحو با گویش روستایی ناحیه کاشمان تفاوت دارد به شکلی که در این موارد تأثیرپذیری بیشتری از پارسی نشان می‌دهد و جز این، گویش کلیمیان کاشان شباهت بیشتری به گویش‌های کلیمیان شهرهای دیگر، به خصوص اصفهان، دارد.

واج‌شناسی[ویرایش]

واج‌های این گویش مشابی پارسی مدرن است.

شناسه[ویرایش]

ضمائر شخصی[ویرایش]

ضمائر شخصی منفصل[ویرایش]

• مو(ن) /mu/ / /mu/
• تو /tu/
• اُوی /ovi/ / اِوی /evi/
• هاما /hɒmɒ/
• شوما /ʃumɒ/ / شِما /ʃemɒ/
• ایاها /iɒhɒ/ / (او)یاها /jɒhɒ/ ,/ujɒhɒ/

ضمائر شخصی متصل[ویرایش]

نمونه واژه‌ها[ویرایش]

• زون /zun/ («دان»، «بن مضاع فعلی به معنی دانستن»)
• زوماد /zumɒd̪/ («داماد»)
• اِسبِه /esbe/ («سگ»)
• پور /puɾ/ («پسر»)
• آویر /ɒviɾ/ («باردار»)
• بِر /beɾ/ («در»، «درب»)
• اَبی abē («باز، دوباره»، «دیگر»)
• یِدا /jed̪ɒ/ («جدا»)
• یا /jɒ/ («جا»)
• وایوز /vɒ-juz/ («بن مضارع فعلی به معنی جستجو کردن، جستن»)
• جَن /dʒæn/ («زن»)
• جَنده /dʒænd̪e/ («زنده»)
• روج /rudʒ/ («روز»)
• سوج /sudʒ/ («سوز»، «بن مضارع فعلی به معنی سوختن»)
• پِج /pedʒ/ («پز»، «بن مضارع فعلی به معنی پختن»)
• واج /vɒdʒ/ («گو»، «بن مضارع فعلی به معنی گفتن»)
• واجار /vɒdʒɒɾ/ («بازار»)

منابع[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]

• شیرا عروسی به گویش کلیمیان کاشان با صدای خاخام یدیدیا شوفط