زیرآب دیگ بخار - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

زیرآب زنی یا بلودان(به انگلیسی: Blowdown) عبارت است از خارج ساختن آب اشباع شده از مواد معلق و نمک‌های محلول از دیگ بخار.

آبی که به این طریق از دیگ خارج می‌گردد به وسیلهٔ آب تغذیه جدید که دارای مواد محلول کمتر است تأمین می‌گردد از این رو با داشتن مقدار معین و مشخص از زیرآب می‌توان از تغلیظ موادی که باعث نارسایی کار دیگ‌ها می‌گردند جلوگیری به‌عمل آورد و مقدار مواد معلق یا محلول را بر مبنای طراحی دیگ که براساس فشار و ضریب راندمان حرارتی دیگ تدوین شده‌اند ثابت نگه داشت. شیرهای زیرآب به اشکال مختلفی تولید می‌شوند. عملکرد آن‌ها می‌تواند به صورت دستی باشد یا با عملگر نیوماتیکی باز و بسته شوند. در سیستم‌های زیرآب پیوسته عملکرد این شیرها با موتور برقی همراه است.

كنترل زير آب (بلودان) در ديگ بخار[ویرایش]

جهت كنترل آب ديگ بخار از نظر دارا بودن شرايطي كه موجب خوردگي، رسوب، تراوش املاح و ديگر مشكلات نگردد، لازم است بر اساس مشخصاتي نسبت به خارج كردن آب ديگ بخار از طريق زير آب(blowdown) اقدام نمود. اين روش در خارج نمودن ذرات معلق بسيار مؤثر است. تشكيل جامدات در ديگ بخار به سبب آلودگي آب تغذيه به ديگ بخار، ته نشيني به سبب عدم بهبود سازي داخلي و يا محدوديت بيش از اندازه نمك ها مي باشد. نهايتا جايگزيني آب خارج شده از  طريق زيرآب با آب تازه اي صورت خواهد گرفت. درصد تخليه ديگي بخار از رابطه زير محاسبه مي گردد.

درصد تخليه = ۱۰۰ *  مقدار آب تغذیه / مقدار آب تخلیه شده

حدود تغييرات زيرآب براي آب تغذيه به ديگ بخار با كيفيت بسيار بالا كمتر از يك درصد خواهد بود ولي براي سيستم هاي بحراني كه آبي با كيفيت ضعيف و بد دارند مي تواند حتي بالاتر از ۲۰ درصد هم باشد. در واحدهائي كه نرم سازي آب تغذيه به ديگ بخار توسط سديم زئوليت انجام گرديده است مقدار درصد زيرآب از طريق آزمايش كلرايد صورت مي گيرد. در ديگ هاي بخار با فشار بالا جهت تعيين درصد تخليه ممكن است از يك ماده خنثي محلول بعنوان ردياب كه به آب ديگ بخار افزوده مي گردد استفاده نمود. جدول ۱-۱۶ چگونگي محاسبه در مورد درصد تخليه را معلوم مي دارد.

عوامل محدود كننده در تخليه[ویرایش]

Limiting Factors Affecting Blowdown

اولين هدف از تخليه، نگهداري از مواد جامد معلق در ديگ بخار بر اساس  ضوابط داده شده مي باشد. اين ضوابط در شرايط عادي مرتبط با فشار ديگ بخار است. در بعضي مواقع كه آب ديگ بخار دستخوش آلودگي هاي حاد گردد مي بايستي نسبت به تخليه آن سريعا اقدام نمود. تخليه در شرايط عملياتي تا حذف ماده آلوده كننده ادامه خواهد يافت. مقدار نياز به تخليه مربوط به طراحي، شرايط عملياتي و ميزان آلودگي آب تغذيه به ديگ بخار مي باشد. در بيشتر سيستم ها براساس ميزان قليائيت، سليس و ذرات معلق معلوم خواهد گرديد.

سال هاي متمادي مقدار تخليه بر اساس محدوديت از آلودگي آب ديگ بخار بود كه توسط انجمن سازندگان ديگ بخار در آمريكا برقرار گرديد، كه تضميني در درجه خلوص بخار بوده است.

منابع[ویرایش]

• مرجع کاربردی بویلرهای آبگرم و بخار صنعتی. نشر نوآور تألیف = علی فاضل - پیمان ابراهیمی.
• وبسایت تخصصی مشهد بویلر مرجع کاربردی مقالات بویلر و دیگ بخار (mboiler.com)