زین‌العابدین شیروانی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

زین‌العابدین شیروانی
زادهٔ۱۵ شعبان ۱۱۹۴ قمری
شماخی، ایران، جمهوری آذربایجان فعلی
درگذشت۱۲۵۳ قمری
ایران
آرامگاهایران، تبریز
محل زندگیایران
ملیتپرچم ایران ایرانی
عنوانمست‌علیشاه
دورهقاجاریه
منصبقطب سلسله نعمت‌اللهی
مکتبعرفان و تصوف

حاج زین‌العابدین شیروانی ملقّب به مست‌علیشاه (زاده ۱۱۹۴ قمری، متوفّا در ۱۲۵۳ قمری)، از پیران سلسله نعمت‌اللهی و قطب پس از محمدجعفر کبودرآهنگی مجذوبعلیشاه است. او در سال ۱۱۹۴ قمری در شماخی متولّد شد و در پنج سالگی همراه پدرش به کربلا رفت و در آنجا نزد چند تن از علمای وقت مشغول تحصیل شد. پس از چندی راه سیر و سیاحت در پیش گرفت در ایران، مصر، شام، عثمانی، هند، یمن، حجاز، افغانستان، فرارود و ترکستان سفر کرد. پس از ۱۸ سال به وطن بازگشت و حاصل دیده‌ها و شنیده‌های خود را در قالب سه کتاب بستان‌السیاحه، حدائق‌السیاحه و ریاض‌السیاحه تألیف کرد. این سه فرهنگ جغرافیایی ماحصل مسافرت‌های گستردهٔ زین‌العابدین شیروانی است که جهت شناسایی صوفی‌های برجسته، محقّقان همفکر خود و دیگر اشخاص برجسته و ممتاز دهه‌های میانی سدهٔ نوزدهم میلادی در اقصی نقاط ایران و سرزمین‌های اطراف آن بود. شهرت زیاد بستان‌السیاحه شیروانی به جهت تغییر حالت از شکل خشک و ثابت رایج نزد فقیهان بود.

زندگی[ویرایش]

شرح زندگی زین‌العابدین شیروانی در بسیاری از کتب تذکرهٔ دوران قاجار نظیر ریاض‌العارفین رضاقلی‌خان هدایت و طرائق الحقائق نایب الصدر شیرازی آمده‌است. شیروانی در حدائق‌السیاحه زندگی‌نامهٔ خودنوشت مفصّلی از شرح وقایع زندگی و سفرهای خود را تا سال ۱۲۴۲ قمری آورده که این منبع، یکی از مراجع اصلی دیگر کتبی‌ست که شرحی از زندگی وی در آن‌ها آمده‌است.

آثار[ویرایش]

کتاب‌های زیر از او به جا مانده است:[۱] [۲]

  • ریاض السیاحه (نوشته شده در سال ۱۲۳۷ق.)
  • حدیقه السیاحه (نوشته شده در سال ۱۲۴۲ق.)
  • بستان السیاحه (نوشته شده در سال ۱۲۴۸ق.)
  • کشف المعارف
  • تعبیر خواب
  • دبستان المذاهب
  • رساله‌ای در احوال مولانا
  • رساله‌ای در بیان زندگی خود

نمونه‌ای از اشعار شیروانی[ویرایش]

بنا برقول رضاقلی‌خان هدایت در ریاض‌العارفین[۳] و نایب‌الصدر شیرازی در طرائق‌الحقائق،[۴] شیروانی صاحب طبع موزون و قریحهٔ شاعری بوده و در شعر «تمکین» تخلّص می‌کرده‌است.

«هرچند که چون صورت دیوار خموشماز یاد کسی هست درون پر ز خروشم
از تهمت و طعنم چه از این شهر برانیزاهد ز تو این خانه که من خانه بدوشم[۵]»
«در فقر بدیده‌ایم ما شاهی راوندر غم عشق راه آگاهی را
هر سلسله و طریقه دیدیم ولیجستیم طریق نعمت‌اللهی را[۶]»

منابع[ویرایش]

  1. ریاض السیاحه، زین‌العابدین شیروانی، تصحیح اصغر حامد ربانی،تهران، ۱۳۳۹ش.،کتابفروشی سعدی، پیشگفتار مصحح، ص هفده تا نوزده؛
  2. نصیر باغبان، حسین، زندگی‌نامه خودنوشت حاج زین العابدین شیروانی به همراه یک مراسله و کرسی‌نامه سلسله نعمت اللهیه، مجله آیینه میراث، شماره ۵۲، بهار و تابستان ۱۳۹۲، ص ۲۸۴
  3. هدایت، رضاقلی‌خان. بی‌تا. ریاض‌العارفین. به کوشش سید رضا واحدی و سهراب زارع. تهران: بی‌نا. ص ۳۱۰.
  4. نایب الصّدر شیرازی، محمّدمعصوم. ۱۳۱۶–۱۳۱۹. ق. طرایق الحقایق. طهران: چاپ سنگی. سه جلد در یک مجلّد. جلد سوم. ص ۱۲۸.
  5. هدایت، همان. ص ۳۱۱
  6. هدایت، همان.
  • لغت‌نامه دهخدا: زین‌العابدین شیروانی
  • HISTORIOGRAPHY viii. QAJAR PERIOD - Encyclopaedia Iranica - Abbas Amanat - Originally Published: December 15، 2004 - Last Updated: March ۲۲، 2012 - This article is available in print. Vol. XII, Fasc. 4, pp. ۳۶۹–۳۷۷