ساختار انقلاب‌های علمی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ساختار انقلاب‌های علمی شناخته‌شده‌ترین کتاب توماس کوهن است که در آن به ارائه معیارهایی برای تشخیص انقلاب علمی می‌پردازد. این کتاب سه بار به فارسی ترجمه شده‌است. این کتاب یکی از پر استنادترین کتب‌ آکادمیک است.[۱] این رساله در آن می‌کوشد تا با آشکار ساختن بعضی از دلالت‌ها و اشارات تاریخ‌نگاری جدید خطوط اصلی نماینده این تصویر را ترسیم کند. در این رساله مفهوم نمونه غالباً به عنوان جانشینی برای مفاهیم گوناگون متعارفی به کار می‌رود.[۲]

ترجمه‌های فارسی[ویرایش]

  • «ساختار انقلاب‌های علمی»، توماس اس کوهن، عباس طاهری (مترجم)، شهرام اقبال زاده (ویراستار)، تهران: قصه
  • «ساختار انقلابهای علمی»، تامس کوهن، سعید زیباکلام (مترجم)، چاپ اول ، ۱۳۸۹
  • کوهن، تامس (۱۳۶۹)، ساختار انقلابهای علمی، ترجمه احمد آرام، تهران: انتشارات سروش

اندیشه[ویرایش]

در کتاب ساختار، هدف اصلی کوهن به نقد دیدگاه رایج، که پوزیتیویست‌های منطقی در مورد نحوه شکل گیری و اعتبار سنجی علم می پردازد و نظریه ایشان مبنی بر اینکه انباشت معرفت علمی در طول زمان و افزایش مستمر و پیوسته آنرا نقد می کند و معتقد است که پارادایمهای علمی همانند انقلابات، ناگهانی سر بلند می کنند.[۳] دیدگاه کوهن در این کتاب به نوعی بیان می کند که الگو های علمی در دوره های زمانی مختلف بدون پیوستگی تغییر می کنند.

جستارهای وابسته[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. «Thomas Kuhn». دانشنامه فلسفه استنفورد. دریافت‌شده در ۱ تیر ۱۳۹۶.
  2. تامس س.، کوهن (۱۳۶۹). ساختار انقلابهای علمی. تهران: سروش. ص. ۱۹ و ۲۶.
  3. Behnegarsoft.com. «با توماس کوهن، سرنوشت علم به کجا ختم می‌شود؟». ترجمان | علوم انسانی و ترجمه. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۰ آوریل ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۳-۰۷.

منابع[ویرایش]