ساکری مونتی پیمونت و لمباردی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ساکری مونتی پیمونت و لمباردی*
میراث جهانی یونسکو
مکان	ایتالیا
معیار ثبت	فرهنگی، ناتورالیستی: (ii)(iv)
شمارهٔ ثبت	۱۰۶۸
تاریخ ثبت	۲۰۰۳ (طی نشست ۲۷م)

ساکری مونتی (به ایتالیایی: Sacri Monti) یا کوه‌های مقدس پیمونت و لمباردی، مجموعه‌ای از ۹ گروه کلیسای کوچک و دیگر سازه‌های ویژه از نظر معماری است که در شمال ایتالیا در اواخر سدهٔ شانزدهم و طول سدهٔ هفدهم میلادی ساخته‌شده‌اند. این بناها که وقف جنبه‌های مختلف مسیحیت شده‌اند با مهارت بسیاری با مناظر طبیعی اطراف خود همچون جنگل، دریاچه و تپه ترکیب‌شده و از این لحاظ جز بناهایی با زیبای بسیار به‌شمار می‌روند. در عین حال اشیای هنری حائز اهمیتی در قالب نقاشی‌های دیواری و تندیس‌ها در این بناها نگهداری می‌شود. ساکری مونتی‌های پیمونت و لمباردی در سال ۲۰۰۳ در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید.

کوه مقدس[ویرایش]

آنچه که به‌نام کوه مقدس شهرت دارد توسط مسیحیان به‌وجود آمده‌است و به مجتمعی عبادی گفته می‌شود که دور از مراکز شهری و بر سراشیبی کوهی ساخته شده‌است و شامل چند کلیسای کوچک یا کیوسک است که در آنها صحنه‌هایی از زندگی مسیح، مریم باکره و دیگر قدیسین در قالب نقاشی یا مجسمه به نمایش درآمده است. کوه‌های مقدس به نشانهٔ احالهٔ اورشلیم جدید به زائران خود این امکان را می‌دادند تا در مقیاسی کوچکتر، مکان‌های مقدس مرتبط با به صلیب‌کشیده‌شدن مسیح را ببینند.

ساکرو مونته‌های پیمونت و لمباردی[ویرایش]

۹ ساکری مونتی (جمع ساکرو مونته) پیمونت و لمباردی به شرح زیر است:

نام	شهر و استان	ناحیه
ساکرو مونته دی وارالو	وارالو سسیا، استان ورچلی	پیمونت
ساکرو مونته دی کرئا	سرالونگا دی کرئا، استان الساندریا	پیمونت
ساکرو مونته دی اورتا	اورتا سن جولیو، استان نووارا	پیمونت
ساکرو مونته دی وارزه	وارزه، استان وارزه	لمباردی
ساکرو مونته دی اروپا	بیلا، استان بیلا	پیمونت
ساکرو مونته دی اوسوچو	اوسوچو، استان کومو	لمباردی
ساکرو مونته دی گیفا	گیفا، استان وربانو-کوسیو-اوسولا	پیمونت
ساکرو مونته دی دومودوسولا	دومودوسولا، استان وربانو-کوسیو-اوسولا	پیمونت
ساکرو مونته دی بلمونته	والپرگا، استان تورین	پیمونت

منابع[ویرایش]

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Sacri Monti of Piedmont and Lombardy». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۷ سپتامبر ۲۰۱۱.

ن ب و میراث جهانی یونسکو در ایتالیا
فرهنگی	سنگ‌نگاره‌های وال کامونیکا (۱۹۷۹) رم و باسیلیکای سینت پل (۱۹۸۰) کلیسای سانتا ماریا و شام آخر (۱۹۸۰) فلورانس (۱۹۸۲) پیاتزا دی میریاکولی (۱۹۸۷) ونیز و تالاب ونتزیا (۱۹۸۷) سن جیمینیانو (۱۹۹۰) ساسی دی ماترا و کلیساهای صخره‌ای ماترا (۱۹۹۳) ویچنزا و ویلاهای پالادیان ونتو (۱۹۹۴) ناپل (۱۹۹۵) سیه‌نا (۱۹۹۵) کرسپی د آدا (۱۹۹۵) فرارا و دلتای رود پو (۱۹۹۵) کاستل دل مونته (۱۹۹۶) پینتزا (۱۹۹۶) آلبروبلو (۱۹۹۶) راونا (۱۹۹۶) کلیسای جامع مودنا، برج گیرلاندینا و پیازا گرانده، (۱۹۹۷) ساحل آمالفی (۱۹۹۷) باغ گیاه‌شناسی پادوآ (۱۹۹۷) اقامتگاه‌های خاندان سلطنتی ساووی (۱۹۹۷) سو نوراکسی (۱۹۹۷) کاخ کازرتا، آب‌گذر وانویتلی و سن لوچیو (۱۹۹۷) پورتو ونه ره، چینکو تره و (جزیره پالماریا، جزیره تینو و جزیره تینتو) (۱۹۹۷) ویلا رومانا دل کازاله (۱۹۹۷) دره معابد (۱۹۹۷) پمپئی، هرکولانیوم و اوپلونتیس (۱۹۹۷) اوربینو (۱۹۹۸) پارک ملی سیلنتو، و پستوم، الئا و چرتوزا دی پادولا (۱۹۹۸) آکویلیا و کلیسای سانتا ماریا آسونتا (۱۹۹۸) ویلا آدریانا (۱۹۹۹) آسیزی، باسیلیکای سن فرانچسکو (۲۰۰۰) ورونا (۲۰۰۰) ویلا د استه، (۲۰۰۱) وال دی نوتو (۲۰۰۲) ساکری مونتی پیمونت (۲۰۰۳) گورستان‌های اتروسکی (۲۰۰۴) وال دورچا (۲۰۰۴) سیراکوز و گورستان پانتالیکا (۲۰۰۵) مجموعه پلازی دی رولی (۲۰۰۶) راه‌آهن رت (۲۰۰۸) (با سوئیس) منتووا و سابیونتا (۲۰۰۸) معماری لمباردها در ایتالیا (۲۰۱۱) آبسراهای پیش از تاریخ پیرامون آلپ (۲۰۱۱) لانگهه (۲۰۱۴) پالرموی عرب-نورمن (۲۰۱۵) بناهای دفاعی ونیز (۲۰۱۷) ایوریا (۲۰۱۸) تپه‌های پروسکو (۲۰۱۹) نقاشی‌های دیواری پادوآ (۲۰۲۱) شهرهای آبگرم (۲۰۲۱) پیشگاه‌خانه‌های بولونیا (۲۰۲۱)
طبیعی	جزایر آیولین سایت مونته سن جورجو (۲۰۰۳) (با سوئیس) دولومیتی (۲۰۰۹) اتنا (۲۰۱۳) جنگل‌های کهنسال راش (۲۰۱۷, ۲۰۲۱)