سبک ایتالیایی‌مآب - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

سبک ایتالیایی‌مآب (انگلیسی: Italianate architecture) در معماری نام سبکی جداگانه از معماری کلاسیک در سده نوزدهم است.

در سبک ایتالیایی‌مآب یا ایتالیایی‌وار، الگوها و واژگان معماری رنسانس سده شانردهم ایتالیا، که الهام‌بخش معماری پالادیان و نوکلاسیسیسم بود، با زیبایی‌شناسی مناظر زیبا ترکیب شد.

این سبک جدید هرچند ویژگی‌های معماری نئورونسانس را با خود داشت اما در اصل شاخه‌ای جدا را تشکیل می‌داد. سبک ایتالیایی‌مآب نخستین بار در بریتانیا در حدود سال ۱۸۰۲ توسط جان نش و با ساخت ویلای کرانک‌هیل (Cronkhill) در شروپ‌شر پدید آمد.

منابع[ویرایش]

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Italianate architecture». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۵ دسامبر ۲۰۱۷.

پیوند به بیرون[ویرایش]

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ سبک ایتالیایی‌مآب موجود است.