French
Deutschسرویس سلامت ملی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
 | برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
_logo.svg){kind=logo} لوگو سرویس سلامت ملی انگلستان | |
| خدمات بهداشتی با بودجه عمومی دید کلی | |
|---|---|
| بنیان‌گذاری | ۵ ژوئیه ۱۹۴۸ |
| کارکنان | ۱۷۰۰۰۰۰  |
| بودجه سالانه | ۱۳۹٫۳ میلیارد پوند (۲۰۱۹–۲۰۲۰) |
| گروه بالادست | وزارت سلامت و مددکاری اجتماعی (انگلستان) اداره بهداشت و مراقبت‌های اجتماعی (اسکاتلند) |
| سازمان‌های زیردست |
|
| وبگاه | |
سرویس سلامت ملی (به انگلیسی:National Health Service (NHS))، نام مشترک چهار سیستم تأمین خدمات پزشکی در بریتانیا است. بودجه این سیستم‌ها برخلاف اکثر کشورها از مالیات بر مردم و نه از طریق حق بیمه درمانی تأمین می‌شود.[نیازمند منبع]
زیر بخش‌ها[ویرایش]
چهار زیربخش این سازمان عبارتند از:
- سرویس سلامت ملی انگلستان
- سرویس سلامت ملی اسکاتلند
- سرویس سلامت ملی ولز
- سرویس سلامت ملی ایرلند شمالی
قدرت[ویرایش]
نظام درمانی همگانی در بریتانیا، همه مخارج درمان را پرداخت می‌کند و مردم (جز در موارد محدود) مستقیماً پولی برای خدمات سلامت پرداخت نمی‌کنند.
نظام درمانی در بریتانیا بسیار قدرتمند است زیرا سلامت شهروندان بر عهده دولت است. منبع مالی دولت بریتانیا، مالیات‌های دریافتی از مردم و درآمدهای عمومی است، نه حق بیمه پرداختی از سوی مردم؛ بنابراین دولت مجبور است برای مدیریت بودجه و تقاضا، محدودیت‌هایی اعمال کند و به دو روش، در پرداخت هزینه‌های درمانی، صرفه‌جویی می‌کند.[۱]
اول: در این کشور، مردم نمی‌توانند به دلخواه خودشان به پزشک متخصص مراجعه کنند یا شخصاً درخواست آزمایش خون یا ام‌آرآی بدهند. هر بیمار باید ابتدا در سطح اول درمان بررسی شود و در صورت صلاح‌دید پزشک سطح اول، به سطوح بعدی ارجاع شود. به این ترتیب از مصرف بی‌مورد منابع در سطوح بالاتر جلوگیری می‌شود.[۱]
دوم: برای هر فرد، سقف هزینه تعیین می‌شود. این سقف هزینه از تقسیم کل بودجه نظام سلامت بر تعداد افراد تحت پوشش به دست می‌آید. در صورتی که لازم باشد بیش از این مبلغ برای بیمار خرج شود، تیم درمان باید بتواند نشان دهد که خرج بیشتر به سود بیمار است؛ بنابراین تیم درمان به نمایندگی از دولت، این حق و وظیفه را دارد که در مورد روند درمانی بیمار تصمیم بگیرد. برای نمونه، می‌تواند رای به جداسازی دستگاه‌های تنفس یا ضربان قلب مصنوعی و مرگ بیمار دهد. به این ترتیب از صرف هزینه بیهوده برای آن بیمار جلوگیری شده و بودجه بهداشتی و درمانی برای کسانی خرج می‌شود که احتمال زنده ماندن بیشتری دارند.
پانویس[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ امیر علیشاهی-پزشک و پژوهشگر در دانشگاه کارولینای شمالی (۲۳ تیر ۱۳۹۶). «معمای چارلی گارد؛ برنده این جنگ کیست؟». بی‌بی‌سی فارسی.