سلول دانز - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

سلول دانز(به انگلیسی: Downs cell) (که با نام فرایند دانز نیز شناخته می‌شود) یک ابزار الکترولیز است که نخستین بار در سال ۱۹۲۱ توسط شرکت دوپونت برای تولید فلز سدیم خالص ابداع گردید. در این سلول الکتروشیمیایی، سدیم کلرید مذاب در تماس با دو الکترود گرافیتی (آند) و آهنی (کاتد) به دو عنصر سدیم (به صورت مذاب) و کلر (به صورت گاز) الکترولیز می‌شود.

به طور طبیعی دمای ذوب سدیم کلرید خالص ۸۰۱ درجه سانتی گراد است اما در این فرایند، با افزودن مقداری کلسیم کلرید دمای ذوب تا ۵۸۷ درجه سانتی گراد کاهش می‌یابد که این روش از نظر اقتصادی و مصرف انرژی مقرون به صرفه تر است.

سازوکار واکنش[ویرایش]

در زیر سازوکار واکنش شیمیایی اتفاق افتاده در این سلول نشان داده شده است:

نیم واکنش آند:

2Cl– → Cl2 + 2e

نیم واکنش کاتد:

2Na+ + 2e– → 2Na

واکنش کلی:

2Na+ + 2Cl– → 2Na + Cl2

منابع[ویرایش]