سولیدوس - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
سولیدوس (از لغت لاتینی:Solidus) سکه طلایی که به وسیله رومیان ضرب شد و بعدها به صورت عمومی تر به عنوان یکایی برای اندازه گیری طلا به وزن ۴٫۵ گرم هم به کار رفت.
سولیدوس (از لغت لاتینی:Solidus) سکه طلایی که به وسیله رومیان ضرب شد و بعدها به صورت عمومی تر به عنوان یکایی برای اندازه گیری طلا به وزن ۴٫۵ گرم هم به کار رفت.