سید محمدباقر حکیم - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

سید محمدباقر حکیم
زادهٔ۱۹۳۹ م/ ۱۳۱۸ ه.ش
نجف، عراق
درگذشت۲۹ اوت ۲۰۰۳/ ۷ شهریور ۱۳۸۲
نجف، عراق
حزب سیاسیمجلس اعلای اسلامی عراق
والدین

سید محمدباقر طباطبائی حکیم (۱۹۳۹ م/ ۱۳۱۸ ه.ش در نجف – ۲۹ اوت ۲۰۰۳/ ۷ شهریور ۱۳۸۲ در نجف[۱][۲] رئیس مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق و یکی از مشهورترین روحانیون فعال سیاسی عراق در قرن بیستم بود.[نیازمند منبع]

تبار[ویرایش]

وی فرزند سید محسن طباطبایی حکیم می‌باشد. وی در امور سیاسی متأثر از استادش سید محمدباقر صدر بود.[نیازمند منبع]

گریز به ایران[ویرایش]

حکیم در نیمه اول سال ۱۹۸۳ موفق به فرار از عراق شد. صدام دستور بازداشت ۱۶ نفر از افراد خانواده حکیم و شکنجه آنها به طرق مختلف و سپس اعدام آنها را صادر کرد. پیامی نیز به این مفهوم به ایشان صادر شد که اگر به تحریک مردم علیه رژیم اقدام کند کشتارها ادامه پیدا خواهد کرد.[۳]

سازمان بدر[ویرایش]

وی رابطه نزدیکی با جمهوری اسلامی ایران داشت[نیازمند منبع] و بنیانگذار سپاه بدر بود که در جنگ ایران و عراق در کنار ایران علیه رژیم بعث جنگیدند.[نیازمند منبع]

ترور[ویرایش]

سید محمدباقر حکیم در تاریخ ۲۹ اوت ۲۰۰۳ سه ماه پس از سقوط صدام و بازگشتش به عراق، پس از اقامه نماز جمعه در حین خروج از حرم امیرالمومنین در نجف ترور شد. در این واقعه ۸۵ نمازگزار دیگر نیز همراه او کشته شدند.[۴]

پیوند به بیرون[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. «زندگینامه: سید محمدباقر حکیم (۱۳۱۷–۱۳۸۲)». همشهری آنلاین. دریافت‌شده در ۲۳ دسامبر ۲۰۱۴.
  2. «Muhammad Baqir al- Hakim». Oxford Reference. دریافت‌شده در ۲۳ دسامبر ۲۰۱۴.
  3. میخائیل رمضان (۱۳۸۱شبیه صدام، سوره مهر، ص. ۲۱۲، شابک ۹۶۴-۴۷۱-۶۷۸-۷
  4. «شهید آیت‌الله سید محمدباقر حکیم».[پیوند مرده]