سیلوا کاپوتیکیان - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

سیلوا کاپوتیکیان
Silva Kaputikyan
نام اصلی
سیلوا "سیروارد" کاپوتیکیان
Sirvard "Silva" Kaputikyan
زاده۲۰ ژانویهٔ ۱۹۱۹
ایروان، اولین جمهوری ارمنستان
درگذشته۲۵ اوت ۲۰۰۶ (۸۷ سال)
ایروان، جمهوری ارمنستان
آرامگاهپانتئون کومیتاس، ایروان
پیشهشاعر
ملیتارمنستان ارمنی
سبک نوشتاریشعر غنایی
سال‌های فعالیت۱۹۳۳–۲۰۰۶
همسر(ها)هوانس شیراز
فرزند(ان)آرا شیراز
جوایز
  • نشان انقلاب اکتبرنشان پرچم سرخ کار نشان برجسته افتخار مدال کار شجاعانه در جنگ بزرگ میهنی (۱۹۴۵–۱۹۴۱) نشان پیش‌کسوت کار
    چهره فرهنگی افتخاری ارمنستان شوروی جایزه دولتی ارمنستان شوروی جایزه استالین
    مدال مارشال باقرامیان نشان مسروپ ماشتوتس مقدس

سیروارد "سیلواً بارونی کاپوتیکیان (ارمنی: دربارهٔ این پرونده Սիրվարդ "Սիլվա" Բարունակի Կապուտիկյան، زاده ۲۰ ژانویه ۱۹۱۹ در ایروان – درگذشته ۲۵ اوت ۲۰۰۶ در ایروان) شاعر، کنشگر سیاسی اهل ارمنستان بود. وی به عنوان "شاعره برجسته ارمنستان" و "بانوی بزرگ شعر ارمنی در سده بیستم میلادی" شناخته می‌شود. سخنانی به پسرم «Խոսք իմ որդուն» یکی از مهم‌ترین آثار وی است. وی عضو فرهنگستان ملی علوم ارمنستان بود. نخستین مجموعه اشعار وی در میانه دهه ۱۹۴۰ به چاپ رسید (منتشر شد)

زندگی‌نامه[ویرایش]

با نام سیروارد کاپوتیکیان در تاریخ ۲۰ ژانویه ۱۹۱۹ از والدینی که اصالتاً اهل شهر تاریخی ارمنی‌نشین وان در ارمنستان غربی (ترکیه کنونی) بودند به دنیا آمد پدرش پاروناک عضو حزب ملی‌گرای فدراسیون انقلابی ارمنی بود و سه ماه پیش از تولد وی به علت بیماری وبا درگذشته بود وی توسط مادر و مادربزرگش بزرگ شد … و در سال ۱۹۴۱ فارغ‌التحصیل شد.

حرفه ادبی[ویرایش]

وی اولین اثر ادبی خویش را در اوایل دهه ۱۹۳۰ خلق نمود و نخستین شعرش را در سال ۱۹۳۳ به چاپ رسانید. در سال ۱۹۴۱ به عضویت اتحادیه نویسندگان ارمنستان درآمد. نخستین در سال ۱۹۴۵ در سال‌های ۶۳–۱۹۶۲ و ۱۹۷۳ وی به سرتاسر جوامع پراکنده ارمنی در خاورمیانه (لبنان سوریه مصر) و آمریکای شمالی (ایالات متحده و کانادا) مسافرت نمود. در سال‌های ۱۹۶۴ و ۱۹۷۶ دو سفرنامه به چاپ رسانید

در مجموعاً وی بیش از شصت کتاب به زبان‌های ارمنی و شماری نیز روسی پدیدآورد. آثار وی توسط ترجمه شده‌اند

درگذشت و خاکسپاری[ویرایش]

کاپوتیکیان در روز ۲۵ اوت ۲۰۰۶ در حین جراحی پای شکسته اش در بیمارستان ایروان درگذشت (کاپوتیکیان سرانجام در حدود ساعت ۶ صبح روز ۲۵ اوت ۲۰۰۶ در حین عمل جراحی برای ترمیم پای شکسته در سن ۸۷ سالگی درگذشت) و در پانتئون کومیتاس به خاک سپرده شد.

زندگی شخصی[ویرایش]

کاپوتیکیان با شاعر سرشناس هوهانس شیراز ازدواج نمود. یگانه پسرشان آرا شیراز نقاش برجسته ای بود. بنا به گفته واناند شیراز …

در روز ۲۴ آوریل ۱۹۶۵ در پنجاهمین سالگرد نسل‌کشی ارمنی‌ها راهپیمایی عظیمی در ایروان برگزار شد. کاپوتیکیان در میان سخنرانان مراسم بود.

جوایز[ویرایش]

شعر[ویرایش]

چشمان ارمنی
هر کجائی که باشید به هر چهره‌ایبه چهرهٔ پُرچین یک مادر
یا کودکی گندمگون یا آنکه بر چهره‌های سوخته از آفتاب عروسانی خستهچشمان ارمنی! زیبا هستید
شما که آنهمه اشک و مصیبت و خون دیدیدچگونه توانستید به قلب قرون
اینهمه زیبا و اینهمه گیرا به جا مانید؟و این اندازه زیبا بنگرید بر هستی
فردا
امروز گذشت، سخن بگو از فرداآنچه نیافتی، قلب من، چشم بدار از فردا
بدینگونه عمر گذشت، من خیال می‌کنم هنوززندگی تازه باید آغاز شود از فردا
فریاد عشق
برف‌های خسته از انتظاردر اشتیاق آتشین تو آب می‌شوند، بیا
ستاره‌های عاشق تا صبحچشم به راه تو خاموش می‌شوند، بیا
جنگل‌ها شاخه‌ها برافراشتهبا هزاران دست صدایت می‌کنند، بیا
آب‌های جهان، سینه بر سنگ‌ها مالانحسرت آلود و ملول صدا می‌کنند بیا
دنیا برایم تنها فریادی ست دیوانهکه با تمام صداها می خواندت: بیا

جستارهای وابسته[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • هاروتونیان، ادوارد (زمستان ۱۳۸۳). «سیلوا کابودیکیان». فصلنامه فرهنگی پیمان. سال هشتم (۳۰).
  • Սիլվա Կապուտիկյան at Avproduction.am بایگانی‌شده در ۶ مارس ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine
  • Bardakjian, Kevork B. (2000). A Reference Guide to Modernb Armenian Literature, 1500-1920. Detroit: Wayne State University Press. pp. 228-29, 240, 388-91.
  • Armenian Soviet Encyclopedia. Yerevan.
  • Այվազյան, Հ. Մ. (2005). Ով ով է. հայեր (կենսագրական հանրագիտարան: Երկու հատորով). Vol. առաջին. Երևան: Հայկական հանրագիտարան հրատ.
  • Der Hovanessian, Diana (1978). Marzbad, M. (ed.). Anthology of Armenian Poetry. New York: Columbia University Press. pp. 277-80.
  • Սիլվա Կապուտիկյան at Hush.Am