شارل دوم - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

شارل دوم
امپراتور رومن‌ها
شارل دوم همانطور که در کتاب مقدس ویویان، ح. ۸۴۵ نشان داده شده‌است.
امپراتور مقدس روم از امپراتوری کارولنژی پادشاه ایتالیا
سلطنت	۸۷۵ – ۶ اکتبر ۸۷۷
تاج‌گذاری	۲۵ دسامبر ۸۷۵, پاویا
پیشین	لوئی دوم، پادشاه ایتالیا
جانشین	شارل سوم، پادشاه فرانک خاوری (امپراتور) کارلمان باواریایی (ایتالیا)
پادشاه فرانک باختری
سلطنت	۲۰ ژوئن ۸۴۰ – ۶ اکتبر ۸۷۷ میلادی
پیشین	لوئی یکم (پادشاه فرانک‌ها)
جانشین	لوئی دوم
زاده	۱۳ ژوئن ۸۲۳ فرانکفورت، امپراتوری فرانک
درگذشته	۶ اکتبر ۸۷۷ (۵۴ سال) Brides-les-Bains، فرانک باختری
آرامگاه	کلیسای سن-دنی
شهبانو	ارمنترود اورلئان ریشیلد پرووانس
فرزند(ان)	یودیت فلاندر لوئی شارل بچه لوتار لنگ کارلمان روتیلد
دودمان	کارولنژی
پدر	لوئی یکم
مادر	یودیت باواریایی

دودمان کارولنژی
پپنی‌ها پپن بزرگتر (حدود ۵۸۰–۶۴۰) گریمولد (۶۱۶–۶۵۶) شیلدبرت تعمیدی (درگذشته‌ی ۶۶۲)
آرنولفینگ‌ها آرنولف مس (۵۸۲–۶۴۰) آنسگیزل (درگذشته‌ی ۶۶۲ یا ۶۷۹) کلودلف مس (درگذشته‌ی ۶۹۶ یا ۶۹۷) پپن ارستال (۶۳۵-۷۱۴) گریمولد دوم (درگذشته‌ی ۷۱۴) دروگوی شامپانی (۶۷۰–۷۰۸) تایدولت (درگذشته‌ی ۷۴۱)
کارولنژی‌ها شارل مارتل (۶۸۶–۷۴۱) کارلمان (درگذشته‌ی ۷۵۴) پپن کوتاه (۷۱۴–۷۶۸) کارلمان یکم (۷۵۱–۷۷۱) شارلمانی (۷۴۲–۸۱۴) پپن گوژپشت (۷۶۸–۸۱۱) شارل جوانتر (۷۷۲–۸۱۱) پپن ایتالیا (۷۷۳–۸۱۰) لویی پارسا (۷۷۸–۸۴۰) پپن یکم آکیتن (۷۹۷–۸۳۸)
پس از پیمان وردون (۸۴۳) لوتار یکم، امپراتور مقدس روم (۷۹۵–۸۵۵؛ فرانک میانی) شارل تاس (۸۲۳–۸۷۷) (فرانک غربی) لویی ژرمن (۸۰۴–۸۷۶) (فرانک شرقی)
ن ب و

شارل تاس یا شارل کچل یا شارل دوم (به فرانسوی: Charles le Chauve) (زادهٔ ۱۳ ژوئن۸۲۳ در فرانکفورت – درگذشتهٔ ۵ یا ۶ اکتبر۸۷۷) از ۸۴۰ پادشاه فرانک باختری و از ۸۷۵ تا زمان مرگش امپراتور مقدس روم بود. او جوان‌ترین پسر لوئی پارسا از همسر دومش یودیت بود.

زندگی و مرگ[ویرایش]

از آنجا که او از برادرانش کوچک‌تر بود، پدرش چندی پس از اینکه فرمانروایی بخش‌هایی از کشور را به برادرانش داد به پسر جوانترش شارل فرمانروایی بر آلمانیا را سپرد. چندی پس از آن وی را فرمانروای سرزمینی میان موز و پیرنه نمود. سپس چندی هم گذرا وی فرمانروایی بر ایتالیا و پادشاهی آکیتن را آزمود تا سرانجام فرمانروایی سرزمین گل یا فرانسه کنونی را یافت. پدرش لوئی در انجمنی از بزرگان کشور در ۸۳۷ پیشنهاد داد تا پسرش شارل به جانشینی‌اش برسد.

لوئی پارسا در ۸۴۰ درگذشت و پسرانش بر سر مرده‌ریگ پدر با هم به نبرد پرداختند. شارل با برادرش لوئی ژرمن هم‌پیمان شد تا به جنگ با برادر دیگرشان لوتار یکم که اکنون امپراتور شده بود بپردازند. سرانجام در جنگ فونتمه در سال پس از مرگ پدرشان توانستند لوتار را شکست دهند. سرانجام با پذیرفتن پیمان وردون یک سال پس از آن در اوت ۸۴۳ دو سویه میدان دست از جنگ کشیدند. اینان سرزمینهای پدر را میان خود بخش کردند، فرانک باختری به شارل، فرانک خاوری به لوئی و فرانک میانی افزون بر فرنام امپراتور به لوتار رسید. در ۸۷۵ هنگامی که پسر برادرش -لوتار-امپراتور لوئی دوم، پادشاه ایتالیا مُرد، شارل با پشتیبانی پاپ ژان هشتم به عنوان امپراتور مقدس روم دست یافت، ولی برادرش لوئی ژرمن که نامزد جانشینی لوئی دوم بود از سر خشم به جنگ با برادر پرداخت. در ۸۷۶ لوئی هم درگذشت و شارل به این اندیشه افتاد که به مرزهای برادرش دست یازد، ولی در آندرناخ شکست خورد. در این هنگام پاپ از سوی شرقیون تهدید می‌شد، از شارل یاری خواست. شال از آلپ گذشت تا خود را به ایتالیا برساند ولی گرفتار ناخرسندی در میان سپاهیانش شد، در این هنگام کارلمان باواریایی پسر لوئی ژرمن هم به شمال ایتالیا تاخت. شارل که بیمار و پریشان شده بود به سوی سرزمین گل راه بازگشت گرفت، ولی در گذر از مون‌سنی درگذشت.

منابع[ویرایش]

• ویکی‌پدیای انگلیسی