شاهنامه قوام‌الدین حسن وزیر - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

شاهنامه قوام‌الدین حسن وزیر کتابی است خطی مربوط به سده ۸ هجری که برای وزیر اعظم استان فارس یعنی قوام‌الدین حسن نوشته و نگارگری شده است. این اثر مربوط به مکتب شیراز اول در نگارگری ایرانی می‌باشد.^[۱]

از نظر سبک‌شناسی، نقاشیهای این نسخه خطی در مقایسه با نسخه‌های خطی شاهنامه‌های نخستین دوران ایلخانیان، که در بغداد و تبریز به دست آمده، از نظر کیفیت پایین‌تر و خالی از ظرافت و سلیقه است. پیکره‌های درشت بر زمینه ساده با رنگ‌های تخت و فضای کم‌عمق ویژگی نگاره‌های شاهنامه قوام‌الدین حسن وزیر است^[۲]

پانویس[ویرایش]

این بخش نیازمند گسترش است. می‌توانید با افزودن به آن کمک کنید.