شرایط مرزی بورن–وان کارمن - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

شرایط بورن–وان کارمن، شرایط مرزی تناوبی هستند که محدودیت دوره‌ای بودن تابع موج در برخی شبکه‌های براوه را اعمال می‌کنند. (که به نام ماکس بورن و تئودور فون رابطه گذاشته شده است). این شرایط اغلب در فیزیک حالت جامد برای مدلسازی بلور کامل اعمال می‌شوند.

این شرایط را می‌توان به صورت زیر عنوان کرد

$\psi (\mathbf {r} +N_{i}\mathbf {a} _{i})=\psi (\mathbf {r} ),\,$