شیب تنوع گونه‌ای در عرض جغرافیایی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نقشه شیب عرض جغرافیایی در غنای گونه‌ای مهره‌داران زنده خشکی (مانیون ۲۰۱۴)

غنای گونه‌ای یا تنوع زیستی، از قطب‌ها به سوی مناطق استوایی برای طیف گسترده‌ای از جانداران خشکی و دریایی افزایش می‌یابد که اغلب به عنوان شیب تنوع گونه‌ای در عرض جغرافیایی (به انگلیسی: Latitudinal gradients in species diversity) شناخته می‌شود.[۱] LDG یکی از شناخته‌شده‌ترین الگوها در بوم‌شناسی است.[۱] شیب تنوع گونه‌ای در عرض جغرافیایی در گذشته زمین به درجه‌های گوناگونی دیده شده‌است.[۲] یک روند موازی با ارتفاع (شیب ارتفاعی تنوع گونه‌ای) پیدا شده‌است،[۳] اگرچه این موضوع کمتر مورد مطالعه قرار گرفته‌است.[۴]

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ Hillebrand, H (February 2004). "On the generality of the latitudinal diversity gradient" (PDF). The American Naturalist. 163 (2): 192–211. doi:10.1086/381004. PMID 14970922.
  2. Sahney, Sarda; Benton, Michael J (7 April 2008). "Recovery from the most profound mass extinction of all time". Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences. 275 (1636): 759–765. doi:10.1098/rspb.2007.1370. PMC 2596898. PMID 18198148.
  3. McCain, Christy M. (February 2005). "Elevational Gradients in Diversity of Small Mammals" (PDF). Ecology. 86 (2): 366–372. doi:10.1890/03-3147. Archived from the original (PDF) on 2020-02-08.
  4. Rahbek, Carsten (June 1995). "The elevational gradient of species richness: a uniform pattern?". Ecography. 18 (2): 200–205. doi:10.1111/j.1600-0587.1995.tb00341.x.