شیمی هسته‌ای - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

شیمی هسته‌ای یکی از شاخه‌های فناوری هسته‌ای است. در این زمینه واکنش‌ها و موارد شیمیایی فرایند‌های هسته‌ای مورد بررسی قرار می‌گیرند. شیمی هسته‌ای، جزئیات ماهیت پیوندی (نیرویی) که پروتون‌ها و نوترون‌ها را به یکدیگر نگه می‌دارد و خواص هسته از قبیل رادیواکتیویته، تغییرات و تبدیلات مصنوعی، شکست هسته و ذوب هسته‌ها را مورد بررسی قرار می‌دهد. اشعه ایکس، پرتوهای آلفا و بتا و گاما و ساختارهای اتمی از جمله موارد مورد بررسی شیمی هسته‌ای هستند.

زمینه‌های اصلی[ویرایش]

پرتوشیمی[ویرایش]

شیمی ترکیبات پرتوفعال است. گاهی در مطالعهٔ واکنش‌های شیمیایی، ایزوتوپ مواد پرتوزا، برای بررسی ویژگی‌های ترکیب‌های غیرپرتوزا به‌کار گرفته می‌شوند. همچنین، پرتوشیمی برای ایجاد تغییر یا مطالعهٔ ساختارهای شیمیایی و زیستی دارای اهمیت است.

در پرتوشیمی، عناصر طبیعی و دست‌ساز بشر هر دو مورد بررسی قرار می‌گیرند. شاخه‌های اصلی و درگیر در پرتو شیمی از این قرارند:

• شیمی اکتینید
• شیمی‌درمانی و زیست‌شیمی پرتویی
• شیمی هسته‌ای
• روش‌های طیف‌سنجی پرتویی

چرخه سوخت هسته‌ای[ویرایش]

به مراحل اکتشاف و استخراج و غنی‌سازی و کاربرد و دفع و بازیافت سوخت هسته‌ای گفته می‌شود.

PUREX[ویرایش]

یک روش شیمیایی برای خالص‌سازی سوخت یا سلاح هسته‌ای است.

جستارهای وابسته[ویرایش]

• فناوری هسته ای

منابع[ویرایش]

این یک مقالهٔ خرد شیمی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.