ضد شکار - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

مخالفت با شکار یا در برابر شکار (به انگلیسی: Opposition to hunting)، جنبشی است توسط مردم یا گروه‌هایی که مخالف فرایند شکار هستند و اغلب در پی قانونگذاری علیه شکار هستند پشتیبانی می‌شود و گاهی به نافرمانیهای مدنی مانند حرکت خرابکاری عمدی علیه شکار دست می‌زنند.

اصطلاح پاد شکارگری برای توصیف مخالفان شکار به کار می‌رود، درحالی که این واژه تحقیرآمیز دیده نمی‌شود و به‌شکل گسترده‌ای توسط حامیان شکار به کار گرفته می‌شود. پشتیبانان شکار مدعی هستند که دنباله‌روان جنبش رودررویی با فرایند شکار، برپایه واکنش‌های هیجانی و احساسی هستند که موجود کشته شده و توسط شکارگر خورده می‌شود، درحالی‌که آن‌ها از اینکه فعالیت‌های شکارگری نوین، برپایه قانونگذاری‌های تنظیمی علمی هستند که همزمان بهبود شرایط زیستگاه و افزایش شمار یک گونه شکار قانونی را نیز در نظر می‌گیرد، غفلت می‌کنند.

ریشه‌های شکل‌گیری جنبش[ویرایش]

مخالفت با شکار پدیده نوی نیست. داستانسرای دوره ویکتوریا، ویلیام گیلبرت گفته‌است کمین و شکار آهوی کوهی ورزش بسیار خوبی است البته اگر تنها آهو مسلح به تفنگ باشد^[۱] کِلِرت، در بررسی ویژگی‌ها و نگرش‌های شکارچیان و پادشکاران، دنباله‌روان جنبش رودررویی با شکار را افرادی معرفی می‌کند که با استدلال شکار برای تفریح (و نه از روی اجبار) ناپسندیده و غلط است قویا موافقند. طبق استنتاج کلرت، دو منبع اصلی انگیزشی ضدشکارگری، نگرش‌های نگاه انسانی (انسان‌دوستانه) و نگرش فلسفی-اخلاقی هستند.^[۲]

منابع[ویرایش]