عربی نوین معیار - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

عربی نوین معیار
العربیة الفصحی، عربی فصیح[note ۱]
العربیة در نوشتار عربی (خط نسخ)
بیان/al ʕaraˈbijja lˈfusˤħa:/, انواع را ببینید[note ۲]
منطقهدرجه اول در اتحادیه کشورهای عرب، در خاورمیانه و شمال آفریقا؛ و در شاخ آفریقا؛
زبان مقدس اسلام
شمار گویشوران
هیچ  (بدون تاریخ)[۱]
(فقط زبان دوم)[note ۳]
گونه‌های نخستین
عربی باستان
الفبای عربی
وضعیت رسمی
زبان رسمی در
۲۷ دولت[۲]
تنظیم‌شده توسطشورای بین‌المللی زبان عربی
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹arb
فهرست لینگوییست
arb-mod
گلاتولوگstan1318[۳]
{{{mapalt}}}
توزیع زبان عربی نوین معیار به‌عنوان یک زبان اداری در جهان عرب.
تنها زبان رسمی (سبز)؛ یکی از زبان‌های رسمی (آبی).
این نوشتار شامل نمادهای آوایی آی‌پی‌ای است. بدون پشتیبانی مناسب تفسیر، ممکن است علامت‌های سوال، جعبه یا دیگر نمادها را جای نویسه‌های یونی‌کد ببینید.

عربی نوین معیار (عربی: اللغة العربية الفصحى 'شیواترین زبان عربی')، عربی معیار یا عربی ادبی، نوع معیار و ادبی زبان عربی است که در نوشتار و در بیشتر مکالمات در سراسر جهان عرب برای آسان کردن معاشرات و ارتباطات به کار می‌رود. این زبان همچنین به‌عنوان یک زبان چندقطبی در نظر گرفته می‌شود.

بیشتر پژوهشگران و ادیبان غربی دو نوع معیار را برای عربی مشخص کرده‌اند: عربی کلاسیک (اللغة العربیة التراثیة) قرآن و ادبیات ابتدایی اسلامی (سده‌های ۷ تا ۹ میلادی) و عربی نوین معیار (اللغة العربیة المعیاریة الحدیثة)، همچنین عربی نوین نوشتاری که امروزه زبان نوشتاری و معیار عربی است. عربی نوین معیار بر پایهٔ عربی کلاسیک است و تفاوت‌های این دو نوع از زبان عربی هم در سبک‌ها و شیوه‌های گفتاری و نوشتاری، مستقیماً مربوط به نوین‌سازی و ساده‌سازی می‌شود. اغلب گویشوران عربی این دو نوع عربی را دو گونهٔ کاربردی یک زبان در نظر می‌گیرند، اگرچه این دو گونهٔ کاربردی می‌تواند به عنوان «فصحی العصر» و «فصحی التراث» معرفی شده‌باشد.

جستارهای وابسته[ویرایش]

یادداشت[ویرایش]

  1. Spelling for the final letter yāʼ differs in Egypt, Sudan and sometimes other regions as Yemen. It is always undotted ی, hence عربی فصیح.
  2. Pronunciation varies regionally. The following are examples:
  3. Modern Standard Arabic is not commonly taught as a native language in the Arabic-speaking world, as speakers of various گویش‌های عربی would first learn to speak their respective local dialect. Modern Standard Arabic is the most common حالت معیار عربی taught in primary education throughout the جهان عرب.

منابع[ویرایش]

  1. عربی نوین معیار at اتنولوگ (18th ed., 2015)
  2. Wright, 2001, p. 492.
  3. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "عربی معیار". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. {{cite book}}: Invalid |display-editors=4 (help)