فرانک دی بوئر - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

فرانک دی بوئر
دی بوئر به عنوان مربی آژاکس در سال ۲۰۱۱
اطلاعات شخصی
نام کامل فرانسیسکوس دی بوئر
زادروز ۱۵ مهٔ ۱۹۷۰ ‏(۵۳ سال)
زادگاه هورن، هلند
قد ۱٫۷۹ متر (۵ فوت ۱۰ ۱⁄۲ اینچ)[۱]
پست مدافع
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونی الجزیره (سرمربی)
باشگاه‌های جوانان
۱۹۸۴–۱۹۸۸ آژاکس
باشگاه‌های حرفه‌ای*
سال‌ها باشگاه‌ها بازی† (گل)†
۱۹۸۸–۱۹۹۹ آژاکس ۳۲۸ (۳۰)
۱۹۹۹–۲۰۰۳ بارسلونا ۱۴۴ (۵)
۲۰۰۳–۲۰۰۴ گالاتاسرای ۱۵ (۱)
۲۰۰۴ رنجرز ۱۵ (۲)
۲۰۰۴–۲۰۰۵ الریان ۱۶ (۵)
۲۰۰۵–۲۰۰۶ الشمال ۱ (۰)
مجموع ۵۱۹ (۴۳)
تیم ملی
۱۹۹۰–۲۰۰۴ هلند ۱۱۲ (۱۳)
دوران مربیگری
۲۰۰۷–۲۰۱۰ آژاکس (جوانان)
۲۰۰۸–۲۰۱۰ هلند (دستیار)
۲۰۱۰–۲۰۱۶ آژاکس
۲۰۱۶ اینتر میلان
۲۰۱۷ کریستال پالاس
۲۰۱۸–۲۰۲۰ آتلانتا یونایتد
۲۰۲۰–۲۰۲۱ هلند
۲۰۲۳- الجزیره
  • تعداد بازی‌ها و گل‌ها فقط مربوط به بازی‌های لیگ داخلی است.

فرانسیسکوس «فرانک» دی بوئر (هلندی: Franciscus "Frank" de Boer؛ زادهٔ ۱۵ مهٔ ۱۹۷۰) بازیکن فوتبال پیشین و سرمربی فوتبال اهل هلند است. دی بوئر بیشتر دوران بازیکنی خود را در آژاکس سپری کرد. در باشگاه آژاکس توانست پنج عنوان قهرمانی در اردیویسه، دو جام حذفی فوتبال هلند، سه جام یوهان کرایف، یک جام یوفا، یک عنوان قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا و در نهایت یک جام بین قاره‌ای فوتبال را برنده شود. پس از آژاکس، پنج فصل در بارسلونا بود و عنوان قهرمانی لا لیگا در فصل ۹۹–۱۹۹۸ را به دست آورد. پس از آن برای مدت کوتاهی در تیم‌های گالاتاسرای، رنجرز، الریان و الشمال بازی کرد.[۲]

دی بوئر در بین سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۴ برای تیم ملی هلند به میدان رفت. تعداد بازی‌های ملی او ۱۱۲ است.[۳] او کاپیتان نارنجی در جام جهانی ۱۹۹۸ و جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۰ بود که در هر دو رقابت، هلند توانست به مرحلهٔ نیمه نهایی برسد. او برادر دوقلوی رونالد دی بوئر است که در تیم‌های آژاکس، بارسلونا، رنجرز، الریان، الشمال و تیم ملی هلند هم‌بازی بودند.

دی بوئر پس از پایان دوران بازیکنی، در آکادمی جوانان آژاکس به مربیگری پرداخت. وی همچنین در دوره‌ای دستیار برت فان مارویک در تیم ملی هلند بود. در دسامبر ۲۰۱۰، سرمربی آژاکس شد و توانست در اولین فصل حضورش در این تیم به قهرمانی اردیویسه برسد. در سال ۲۰۱۳، او جایزهٔ رینوس میشل را به عنوان بهترین مربی سال هلند و پس از کسب سومین قهرمانی اردیویسه با آژاکس دریافت کرد.[۴] یک‌سال بعد به اولین مربی تبدیل شد که چهار قهرمانی پیوسته لیگ برتر فوتبال هلند را به دست آورده‌است.[۵] وی در سال ۲۰۱۶ برای مدت کوتاهی در سری آ و تیم اینتر میلان به مربیگری پرداخت. همچنین او در سال ۲۰۱۷ سرمربی کریستال پالاس بود و در سال‌های ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰ نیز در آتلانتا یونایتد در ام‌ال‌اس مربیگری کرد.

دی بوئر پس از انتخاب رونالد کومان به عنوان سرمربی بارسلونا، هدایت تیم ملی فوتبال هلند را برعهده گرفت.[۶]

تیم‌های باشگاهی[ویرایش]

بارسلونا[ویرایش]

در ژانویه ۱۹۹۹ فرانک و برادرش رونالد به تیم اسپانیایی بارسلونا پیوستند که سرمربی آن لوئی فان خال هلندی بود.[۷] با وجود موفقیت در لیگ و کسب قهرمانی لا لیگا در فصل ۹۹–۱۹۹۸؛ آن‌ها نتوانستند موفقیت‌های پیشین خود را تکرار کنند. در سال ۲۰۰۰ فان خال از هدایت بارسلونا اخراج شد و فرانک دی بوئر که آزمایش دوپینگ او به دلیل مصرف ماده ممنوعه ناندرولون مثبت اعلام شده بود با محرومیت یک ساله مواجه شد که البته پس از تجدیدنظر، محرومیت او به سه ماه کاهش یافت.[۸][۹]

سال‌های پایانی[ویرایش]

دی بوئر در تابستان ۲۰۰۳ و برای مدت کوتاهی به گالاتاسرای پیوست. در ژانویه ۲۰۰۴، فرانک به برادرش رونالد در رنجرز پیوست. او در رنجرز ۱۷ بازی انجام داد و دو گل مقابل تیم‌های آبردین و داندی به ثمر رساند.[۱۰][۱۱] برادران دی بوئر، رنجرز را پس از رقابت‌های جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴ ترک کردند و به تیم قطری الریان پیوستند.[۱۲] دی بوئر بازنشستگی خود از فوتبال را به‌طور رسمی در آوریل ۲۰۰۶ اعلام کرد.

تیم ملی[ویرایش]

دی بوئر ۱۱۲ بار برای تیم ملی کشورش به میدان رفت.[۱۳] زمانی رکورددار بیشترین تعداد بازی در تاریخ تیم ملی هلند بود که بعدها ادوین فن در سار از او پیشی گرفت. دی بوئر اولین بازی خود برای تیم ملی را در سپتامبر ۱۹۹۰ و مقابل ایتالیا انجام داد.

دی بوئر همچنین در رقابت‌های جام جهانی ۱۹۹۴ و ۱۹۹۸، جام ملت‌های اروپا ۱۹۹۲، ۲۰۰۰ و ۲۰۰۴، هلند را همراهی کرد. پاس زیبای او به دنیس برگکمپ در یک‌چهارم نهایی جام جهانی ۱۹۹۸ و گل دیرهنگام برگکمپ که حذف آرژانتین را به دنبال داشت هنوز در یادها باقی مانده‌است.[۱۴][۱۵][۱۶] در جام ملت‌های اروپا که در سال ۲۰۰۰ و در کشورهای هلند و بلژیک برگزار شد؛ تیم ملی هلند به نیمه نهایی راه یافت. در نیمه نهایی و در بازی مقابل ایتالیا، دی بوئر یک پنالتی حساس را از دست داد. در آن بازی که ایتالیا ۱۰ نفره بازی می‌کرد پنالتی دیگری نیز به سود هلند اعلام شد که پاتریک کلایورت نتوانست آن را به گل تبدیل کند. پس از تساوی در ۹۰ دقیقه و حفظ آن در دقایق اضافه، بازی به ضربات پنالتی کشیده شد که ایتالیا توانست هلند را شکست دهد و به این ترتیب هلند از این رقابت‌ها حذف شد.[۱۷]

در ۲۹ مارس ۲۰۰۳ و در بازی خانگی مقابل جمهوری چک، فرانک دی بوئر به اولین بازیکن مرد هلندی تبدیل شد که توانسته به ۱۰۰ بازی ملی برسد.[۱۸] دوران بازی‌های ملی دی بوئر پس از مصدومیت در یک‌چهارم نهایی جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴ و در بازی با سوئد به پایان رسید. مصدومیت باعث شد تا نتواند تیم ملی کشورش را که به نیمه نهایی این رقابت‌ها رسیده بود همراهی کند. هلند در نیمه نهایی مقابل پرتغال قرار گرفت و در پایان ۱–۲ شکست خورد.[۱۹][۲۰]

سبک بازی[ویرایش]

دی بوئر یک بازیکن با استعداد و مدافعی در سطح کلاس جهانی بود. علاوه بر ویژگی‌های دفاعی، به سرعت بازی می‌کرد و به توانایی‌های فنی، پاسکاری دقیق و رهبری نیز معروف بود. این ویژگی‌ها به او این امکان را می‌داد تا توپ را از دفاع حرکت دهد و به مهاجمان برای حمله کمک کند. با ارسال توپ‌های بلند به مهاجمان، به آن‌ها اجازه می‌داد تا پیشروی کنند و با این کار به بازی تهاجمی تیمش کمک می‌کرد. او یک مدافع چپ‌پا همه‌کاره بود و هوش بازی‌خوانی خوبی داشت. دی بوئر می‌توانست توپ‌های سرگردان را در اختیار بگیرد و در موقعیت‌های دفاع وسط و دفاع چپ بازی کند و در برخی موارد نیز در نقش دفاع آخر به میدان می‌رفت. او همچنین به ضربه آزادهای خطرناکش که دقیق و حساب‌شده بود، مشهود بود.[۲۱][۲۲][۲۳][۲۴][۲۵][۲۶][۲۷]

دوران مربی‌گری[ویرایش]

دی بوئر مربیگری را ازسال ۲۰۰۷ و در آکادمی جوانان آژاکس آغاز کرد. در جام جهانی ۲۰۱۰، او به همراه فیلیپ کوکو دستیار برت ون مارویک در تیم ملی فوتبال هلند بود.[۲۸] تیم ملی هلند در آن رقابت‌ها توانست به مرحلهٔ فینال برسد اما در نهایت به اسپانیا باخت.

آژاکس[ویرایش]

در ۶ دسامبر ۲۰۱۰ و پس از اخراج مارتین یول، دی بوئر به عنوان سرمربی موقت آژاکس انتخاب شد. اولین بازی او در لیگ قهرمانان اروپا و مقابل میلان بود که در سن سیرو برگزار شد. در آن بازی آژاکس موفق شد ۲–۰ و با گل‌های دمی دا زیو و توبی الدرویرلد به پیروزی برسد.[۲۹] آژاکس در هفتهٔ پایانی اردیویسه توانست قهرمان فصل پیش لیگ هلند، توئنته را با نتیجهٔ ۳–۱ شکست دهد و به عنوان قهرمانی لیگ فوتبال هلند در فصل ۱۱–۲۰۱۰ برسد.[۳۰] در واقع این قهرمانی، اولین دستاورد دی بوئر به عنوان سرمربی بود.

در ۲۷ آوریل ۲۰۱۴، دی بوئر چهارمین قهرمانی متوالی در لیگ فوتبال هلند را با تیم آژاکس به دست آورد. وی اولین سرمربی است که توانست در لیگ هلند به این دستاورد برسد. همچنین آژاکس نیز برای اولین بار توانست چهار قهرمانی پی‌درپی را جشن بگیرد. دی بوئر به‌طور کلی با آژاکس، نه قهرمانی در اردیویسه را به عنوان بازیکن و سرمربی به دست آورده که در مقایسه با یوهان کرایف، سیاک سوارت و جک رینولدز که هر کدام هشت قهرمانی به دست آورده‌اند، رکوردی دیگر برای او محسوب می‌شود. آژاکس فصل ۱۵–۲۰۱۴ را در مقام دوم با اختلاف ۱۷ امتیازی با تیم قهرمان که پی‌اس‌وی آیندهوون بود به پایان رساند.

در ۱۱ مه ۲۰۱۶، دی بوئر به همکاری خود با آژاکس پایان داد. این تصمیم پس از فصلی ناامیدکننده و ناکامی در قهرمانی لیگ گرفته شد.[۳۱]

اینتر میلان[ویرایش]

در تاریخ ۹ اوت ۲۰۱۶ و پس از خروج روبرتو مانچینی، فرانک دی بوئر با قراردادی سه ساله به عنوان سرمربی جدید اینتر میلان معرفی شد.[۳۲] نخستین بازی او به عنوان سرمربی اینتر، مسابقه‌ای دوستانه مقابل سلتیک و در قالب مسابقات جام بین‌المللی قهرمانان بود که در جمهوری ایرلند برگزار شد. اینتر توانست در آن بازی ۲–۰ پیروز شود.[۳۳]أ هیئت مدیره باشگاه اینتر برای تقویت ترکیب تیم، بازیکنان گران‌قیمتی مانند ژوآ ماریو و گابریل باربوسا را به خدمت گرفتند. این بازیکنان در زمان روبرتو مانچینی هم از اهداف این تیم بودند.[۳۴]

دی بوئر اولین بازی خود در لیگ را با نتیجهٔ ۲–۰ به کیه‌وو باخت.[۳۵] پس از بازی به دلیل استفاده از سیستم سه دفاعه مورد انتقاد قرار گرفت. سیستمی که پیش از آن هرگز در تیم قبلی خود آژاکس اجرا نکرده بود.[۳۶][۳۷] روزنامه‌ای در میلان به نام کویره دلا سرا نیز تا جایی پیش رفت که عملکرد اینتر در مسابقه را فاجعه خواند.[۳۸] پس از آن بازی، اوضاع بهتر شد و اینتر توانست یک تساوی از بازی با پالرمو کسب کند و سه بازی بعدی را نیز با پیروزی به پایان برساند. این سه بازی مقابل تیم‌های پسکارا، یوونتوس و امپولی بود. پیروزی مقابل یوونتوس با تحسین همراه بود. دی بوئر در آن بازی با تعویض پریشیچ به جای ادر و گلزنی ایوان پریشیچ، اینتر توانست یوونتوس را شکست دهد.[۳۹][۴۰] اما روند خوب اینتر ادامه نیافت و این تیم در بازی‌های بعدی خود مقابل رم، کالیاری و آتالانتا شکست خورد.

اینتر در لیگ اروپا نیز با مشکلاتی روبرو بود. این تیم، زیرنظر دی بوئر در اولین مسابقهٔ این رقابت‌ها با نتیجهٔ ۲–۰ و در ادامه نیز با نتیجهٔ ۳–۱ مقابل اسپارتا پراگ شکست خورد.[۴۱][۴۲] در پایان، اینتر میلان با شش امتیاز که سه امتیاز آن در زمان دی بوئر و سه امتیاز دیگر پس از اخراج وی به دست آمد، در رتبهٔ چهارم مرحلهٔ گروهی لیگ اروپا قرار گرفت و از این رقابت‌ها حذف شد.[۴۳]

در ادامه و باخت در چهار بازی از پنج بازی انجام شده در سری آ و قرار گرفتن اینتر میلان در رتبهٔ دوازدهم؛ در نهایت پس از ۸۵ روز از انتخاب دی بوئر به عنوان سرمربی، در ۱ نوامبر ۲۰۱۶ اخراج شد.[۴۴] آخرین بازی وی به عنوان سرمربی اینتر در ۳۰ اکتبر ۲۰۱۶ و مقابل سمپدوریا بود که در پایان اینتر ۱–۰ شکست خورد.[۴۵] نکتهٔ قابل توجه این است که در جریان برگزاری مجمع عمومی اینتر در ۲۸ اکتبر و در مصاحبه‌ای مطبوعاتی، مایکل بولینگ بروک، مدیر ارشد اجرایی این باشگاه اعلام کرد که حمایتی ۱۰۰٪ از دی بوئر در اینتر وجود دارد.[۴۶] چند روز بعد نیز بولینگ بروک از سمت خود استعفا داد و ژیائو جون لیو نایب رئیس گروه سونینگ جایگزین بولینگ بروک شد.[۴۷]

دی بوئر معتقد بود که به زمان بیشتری برای مربیگری در اینتر نیاز داشت. او در حساب توییتر خود از هواداران و طرفداران تشکر کرد.[۴۸] استفانو پیولی، در ۸ نوامبر ۲۰۱۶ جایگزین فرانک دی بوئر شد.[۴۹]

کریستال پالاس[ویرایش]

فرانک دی بوئر در ۲۶ ژوئن ۲۰۱۷ و پس از اخراج سم الردایس، به عنوان سرمربی جدید کریستال پالاس معرفی شد.[۵۰][۵۱] او با این باشگاه جنوب لندنی قراردادی سه ساله امضا کرد اما ده هفته پس از امضای قرارداد و بعد از شکست در چهار بازی اول لیگ برتر انگلیس، از سرمربیگری این تیم برکنار شد. به این ترتیب، کریستال پالاس به اولین تیمی تبدیل شد که در ۹۳ سال اخیر در لیگ انگلیس، مربی‌اش را تنها پس از چهار هفته اخراج کرده‌است.[۵۲][۵۳] تنها پیروزی دی بوئر در دور دوم جام اتحادیه بود که کریستال پالاس توانست با نتیجهٔ ۲–۱، ایپسویچ تاون را شکست دهد.[۵۴] روی هاجسون، پس از اخراج دی بوئر هدایت کریستال پالاس را برعهده گرفت.[۵۵]

هنگامی که دی بوئر در کریستال پالاس بود، سعی در اجرای سبک بازی مبتنی بر مالکیت داشت. پس از برکناری، وی از بازیکنان این تیم به دلیل مقاومت در اجرای برنامه‌هایش انتقاد کرد؛ با این استدلال که باشگاه فقط دو بازیکن که با تفکرات وی همخوانی داشته باشد، جذب کرده‌است.[۵۶] ویلفرد زاها، وینگر کریستال پالاس دربارهٔ حضور کوتاه‌مدت فرانک دی بوئر در این تیم گفت: «ترکیب تیم، ترکیب مناسبی برای بازی موردنظر ما نبود».[۵۷]

ژوزه مورینیو با اشاره به ناکامی دی بوئر در کریستال پالاس، او را به عنوان «بدترین سرمربی تاریخ لیگ برتر انگلیس» توصیف کرد.[۵۸][۵۹]

آتلانتا یونایتد[ویرایش]

در ۲۳ دسامبر ۲۰۱۸، دی بوئر به عنوان سرمربی جدید آتلانتا یونایتد معارفه شد. او جایگزین خراردو مارتینو شد تا به دومین سرمربی تاریخ آتلانتا یونایتد تبدیل شود.[۶۰] در فصل اول حضورش، این تیم توانست جام حذفی آمریکا و جام قهرمانان را برنده شود. در لیگ ام‌ال‌اس نیز آتلانتا یونایتد توانست کار خود را در مقام دوم به پایان برساند و به فینال کنفرانس شرق راه یابد.

در ۲۴ ژوئیه ۲۰۲۰، به دنبال برگزاری رقابت‌های بازگشت ام‌ال‌اس و باخت در هر سه مسابقهٔ این رقابت‌ها، باشگاه و دی بوئر به توافق دست یافتند تا به همکاری پایان دهند.[۶۱]

هلند[ویرایش]

در ۲۳ سپتامبر ۲۰۲۰، اتحادیه فوتبال سلطنتی هلند اعلام کرد که دی بوئر با قراردادی تا پایان سال ۲۰۲۲، سرمربی جدید تیم ملی هلند است.[۶۲][۶۳]

در ۱۱ نوامبر ۲۰۲۰ و پس از تساوی ۱–۱ مقابل اسپانیا، دی بوئر به اولین سرمربی هلند تبدیل شد که نمی‌تواند در چهار دیدار اول خود پیروز شود.[۶۴]

دی بوئر در رقابت‌های یورو ۲۰۲۰ هدایت هلند را بر عهده داشت. تیم ملی هلند با شکست ۲–۰ مقابل جمهوری چک از این رقابت‌ها حذف شد.[۶۵] ۲۹ ژوئن ۲۰۲۱، اتحادیهٔ فوتبال سلطنتی هلند به همکاری با این سرمربی خاتمه داد.[۶۶]

آمار[ویرایش]

باشگاهی[ویرایش]

باشگاه فصل لیگ جام جام لیگ قاره‌ای سایر مجموع
دسته بازی گل بازی گل بازی گل بازی گل بازی گل بازی گل
آژاکس ۱۹۸۹–۱۹۸۸ اردیویسه ۲۷ ۰ ۲ ۰ – – ۲۹ ۰
۱۹۹۰–۱۹۸۹ اردیویسه ۲۵ ۰ ۳ ۰ – ۱ ۰ – ۲۹ ۰
۱۹۹۱–۱۹۹۰ اردیویسه ۳۴ ۱ ۲ ۰ – – ۳۶ ۱
۱۹۹۲–۱۹۹۱ اردیویسه ۳۰ ۱ ۳ ۰ – ۱۲ ۰ – ۴۵ ۱
۱۹۹۳–۱۹۹۲ اردیویسه ۳۴ ۳ ۵ ۱ – ۸ ۱ – ۴۷ ۳
۱۹۹۴–۱۹۹۳ اردیویسه ۳۴ ۱ ۴ ۲ – ۶ ۱ ۱ ۱ ۴۵ ۵
۱۹۹۵–۱۹۹۴ اردیویسه ۳۴ ۹ ۳ ۰ – ۱۰ ۲ ۱ ۰ ۴۸ ۱۱
۱۹۹۶–۱۹۹۵ اردیویسه ۳۲ ۳ ۲ ۰ – ۹ ۱ ۱ ۱ ۴۴ ۵
۱۹۹۷–۱۹۹۶ اردیویسه ۳۲ ۴ ۰ ۰ – ۹ ۰ ۱ ۰ ۴۲ ۴
۱۹۹۸–۱۹۹۷ اردیویسه ۳۱ ۵ ۵ ۲ – ۸ ۲ – ۴۴ ۹
۱۹۹۹–۱۹۹۸ اردیویسه ۱۵ ۳ ۱ ۰ – ۶ ۰ – ۲۲ ۳
مجموع ۳۲۸ ۳۰ ۳۰ ۵ ۰ ۰ ۶۹ ۷ ۴ ۲ ۴۳۱ ۴۴
بارسلونا ۱۹۹۹–۱۹۹۸ لا لیگا ۱۹ ۲ ۴ ۲ – – ۲۳ ۴
۲۰۰۰–۱۹۹۹ لا لیگا ۲۲ ۰ ۷ ۰ – ۱۲ ۲ ۲ ۰ ۴۳ ۲
۲۰۰۱–۲۰۰۰ لا لیگا ۳۴ ۳ ۷ ۱ – ۱۱ ۱ – ۵۲ ۵
۲۰۰۲–۲۰۰۱ لا لیگا ۳۴ ۰ ۰ ۰ – ۱۳ ۰ – ۴۷ ۰
۲۰۰۳–۲۰۰۲ لا لیگا ۳۵ ۰ ۱ ۰ – ۱۴ ۳ – ۵۰ ۳
مجموع ۱۴۴ ۵ ۱۹ ۳ ۰ ۰ ۵۰ ۶ ۲ ۰ ۲۱۵ ۱۴
گالاتاسرای ۲۰۰۴–۲۰۰۳ سوپر لیگ ۱۵ ۱ ۰ ۰ ۰ ۰ ۶ ۰ – ۲۱ ۱
رنجرز ۲۰۰۴–۲۰۰۳ لیگ برتر اسکاتلند ۱۵ ۲ ۱ ۰ ۱ ۰ – ۱۷ ۲
الریان ۲۰۰۵–۲۰۰۴ لیگ ستارگان قطر ۱۶ ۵ – ۱۶ ۵
الشمال ۲۰۰۶–۲۰۰۵ لیگ ستارگان قطر ۱ ۰ – ۱ ۰
مجموع ۵۱۹ ۴۳ ۵۰ ۸ ۱ ۰ ۱۲۵ ۱۳ ۶ ۲ ۷۰۱ ۶۶

ملی[ویرایش]

بازی‌های ملی[ویرایش]

منبع:[۶۷]

تیم ملی هلند
سال بازی گل
۱۹۹۰ ۳ ۰
۱۹۹۱ ۲ ۱
۱۹۹۲ ۷ ۰
۱۹۹۳ ۷ ۰
۱۹۹۴ ۱۴ ۰
۱۹۹۵ ۶ ۰
۱۹۹۶ ۵ ۱
۱۹۹۷ ۶ ۳
۱۹۹۸ ۱۵ ۱
۱۹۹۹ ۷ ۰
۲۰۰۰ ۱۳ ۴
۲۰۰۱ ۶ ۱
۲۰۰۲ ۷ ۱
۲۰۰۳ ۱۰ ۱
۲۰۰۴ ۴ ۰
مجموع ۱۱۲ ۱۳

گل‌های ملی[ویرایش]

منبع:[۶۸]

ردیف تاریخ محل برگزاری حریف گل چندم نتیجه رقابت
۱ ۵ ژوئن ۱۹۹۱ ورزشگاه المپیک هلسینکی، هلسینکی، فنلاند  فنلاند
۱–۰
۱–۱
 مرحله مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۱۹۹۲
۲ ۹ نوامبر ۱۹۹۶ ورزشگاه فیلیپس، آیندهوون، هلند  ولز
۴–۱
۷–۱
 مقدماتی جام جهانی فوتبال ۱۹۹۸
۳ ۲۹ مارس ۱۹۹۷ ورزشگاه آمستردام آرنا، آمستردام، هلند  سان مارینو
۲–۰
۴–۰
۴
۴–۰
۵ ۳۰ آوریل ۱۹۹۷ ورزشگاه سان مارینو، سرواله، سان مارینو
۴–۰
۶–۰
۶ ۱ ژوئن ۱۹۹۸ ورزشگاه فیلیپس، آیندهوون، هلند  پاراگوئه
۴–۱
۵–۱
 دوستانه
۷ ۴ ژوئن ۲۰۰۰ ورزشگاه المپیک پونتواز، لوزان، سوئیس  لهستان
۱–۰
۳–۱
۸ ۱۱ ژوئن ۲۰۰۰ ورزشگاه آمستردام آرنا، آمستردام، هلند  چک
۱–۰
۱–۰
 جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۰
۹ ۲۱ ژوئن ۲۰۰۰  فرانسه
۲–۲
۳–۲
۱۰ ۱۵ نوامبر ۲۰۰۰ ورزشگاه المپیک سویا، سویل، اسپانیا  اسپانیا
۲–۱
۲–۱
 دوستانه
۱۱ ۲ ژوئن ۲۰۰۱ ورزشگاه آ. له کوک آرنا، تالین، استونی  استونی
۱–۰
۴–۲
 مقدماتی جام جهانی فوتبال ۲۰۰۲
۱۲ ۲۷ مارس ۲۰۰۲ ورزشگاه فاینورد، روتردام، هلند  اسپانیا
۱–۰
۱–۰
 دوستانه
۱۳ ۱۹ نوامبر ۲۰۰۳ ورزشگاه آمستردام آرنا، آمستردام، هلند  اسکاتلند
۵–۰
۶–۰
 مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴

سرمربی[ویرایش]

آمار تا ۱۸ نوامبر ۲۰۲۰[۶۹]

تیم از تا آمار
ت. ب پ ت ب پیروزی %
آژاکس ۶ دسامبر ۲۰۱۰ ۱۱ مه ۲۰۱۶ ۲۶۳ ۱۵۸ ۵۸ ۴۷ ۰۶۰
اینتر میلان ۹ اوت ۲۰۱۶ ۱ نوامبر ۲۰۱۶ ۱۴ ۵ ۲ ۷ ۰۳۶
کریستال پالاس ۲۶ ژوئن ۲۰۱۷ ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۷ ۵ ۱ ۰ ۴ ۰۲۰
آتلانتا یونایتد ۲۳ دسامبر ۲۰۱۸ ۲۴ ژوئیه ۲۰۲۰ ۵۵ ۳۱ ۵ ۱۹ ۰۵۶
هلند ۲۳ سپتامبر ۲۰۲۰ ۲۹ ژوئن ۲۰۲۱ ۱۵ ۸ ۴ ۳ ۰۵۳
مجموع ۳۴۳ ۱۹۷ ۶۸ ۷۸ ۰۵۷

افتخارات[ویرایش]

بازیکن[۷۰][ویرایش]

آژاکس

بارسلونا

الریان

هلند

فردی

سرمربی[ویرایش]

هلند

آژاکس

آتلانتا یونایتد

  • جام قهرمانان: ۲۰۱۹
  • جام حذفی آمریکا: ۲۰۱۹

فردی

منابع[ویرایش]

  1. ↑ "Biography for Frank de Boer". IMDb.
  2. ↑ «Frank de Boer». Transfer Market.
  3. ↑ David Ornstein (۲۹ آوریل ۲۰۱۴). «Frank de Boer: Tottenham make contact with Ajax over manager». BBC Sport.
  4. ↑ «Rinus Michels Award voor De Boer – NOS Sport». Nos.nl.
  5. ↑ «Frank de Boer appointed Netherlands coach». The Washington Post. ۲۳ سپتامبر ۲۰۲۰.
  6. ↑ "Frank de Boer nieuwe bondscoach". KNVB.com (به هلندی). 23 September 2020.
  7. ↑ "Ultiem akkoord Ajax en Barcelona". Trouw (به هلندی). 16 January 1999. Retrieved 30 April 2014.
  8. ↑ "De Boer takes on Uefa". BBC Sport. 28 August 2001. Retrieved 9 October 2009.
  9. ↑ «یوفا مدت محرومیت فرانک دی بوئر را کاهش داد». خبرگزاری دانشجویان ایران- ایسنا. ۶ مرداد ۱۳۸۰.
  10. ↑ "Aberdeen 1-1 Rangers". BBC. 14 February 2004. Retrieved 14 April 2020.
  11. ↑ "Rangers 4-0 Dundee". BBC. 20 March 2004. Retrieved 14 April 2020.
  12. ↑ "De Boer to leave Rangers". BBC. 11 May 2004. Retrieved 14 April 2020.
  13. ↑ "Career Stats". Archived from the original on 22 July 2011. Retrieved 14 July 2010.
  14. ↑ "Oranje in 1998 voor het laatst in kwartfinale". De Gelderlander. 28 June 2010. Retrieved 14 July 2010.
  15. ↑ "Dutch defender Frank de Boer plays a sixty-metre pass, which finds a gap on the right side of the Argentina defence. At an unpromising angle, the ball drops from its high arc towards Holland's player of the age, Dennis Bergkamp, ..." Winner, David (2002). Brilliant orange: the neurotic genius of Dutch soccer. Overlook Press. ISBN 978-1-58567-258-5.
  16. ↑ Ginanjar, Asep; Asep Ginanjar; Agung Harsya (1 January 2010). 100+ Fakta Unik Piala Dunia. Penerbit Serambi. ISBN 978-979-024-212-8.
  17. ↑ Ruizenaar, Theo (25 June 2010). "Dutch must keep their eye on the prize, say coaches". The Province. Archived from the original on 19 March 2012. Retrieved 14 July 2010.
  18. ↑ "Interlands en doelpunten van Frank de Boer" (به هلندی). Voetbalstats. Retrieved 21 August 2016.
  19. ↑ "Dutch play on without captain; Frank de Boer's international career likely over because of injury to ankle". The Kitchener. 29 June 2004. p. C.9.
  20. ↑ "SOCCER REPORT; Dutch Defender De Boer Injured". Los Angeles Times. 29 June 2004. Archived from the original on 2 November 2012. Retrieved 14 July 2010.
  21. ↑ "FIFA Technical Study Group designates MasterCard All-Star Team". FIFA. 10 July 1998. Archived from the original on 16 June 2020. Retrieved 13 August 2018.
  22. ↑ Jamie Johnstone (15 December 2016). "Launching pad: Ranking the 5 best Ajax products". The Score. Retrieved 13 August 2018.
  23. ↑ "De Boers join Barcelona after long dispute". The Irish Times. 16 January 1999. Retrieved 13 August 2018.
  24. ↑ Greg Whelan (10 September 2017). "Frank de Boer determined to finish Crystal Palace project". Sky Sports. Retrieved 13 August 2018.
  25. ↑ "Frank de Boer". BBC Sport. Retrieved 13 August 2018.
  26. ↑ Henry Winter (8 July 2017). "Frank de Boer interview: If you pass the ball, you have to do it with a message – not, here is the ball". The Times. Retrieved 13 August 2018.
  27. ↑ Elko Born (22 September 2014). "8 Greatest Central Defenders in Netherlands History". bleacherreport.com. Retrieved 13 August 2018.
  28. ↑ «Denken aan, maar nog niet dromen over 1998». BN/De Stem. ۲۸ ژوئن ۲۰۱۰. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۴ ژوئیه ۲۰۱۰.
  29. ↑ «Ajax win at Milan to cementthird spot». UEFA Champions League.
  30. ↑ «Ajax win Dutch Eredivisie championship with 3-1 victory over FC Twente». Portland Timbers. ۱۶ مه ۲۰۱۱.
  31. ↑ «جدایی دی بوئر از آژاکس بعد از پنج و نیم سال». ورزش سه. ۲۳ اردیبهشت ۱۳۹۵.
  32. ↑ ورزش سه (۱۹ مرداد ۱۳۹۵). «رسمی: دی بوئر سرمربی اینتر شد». ورزش سه. دریافت‌شده در ۱۹ مرداد ۱۳۹۵.
  33. ↑ «Inter Milan vs Celtic. International Champions Cup». Sky Sports.
  34. ↑ «Inter Milan boss Mancini admits admiration for Joao Mario, Gabigol». tribalfootball.com. ۱۴ ژوئیه ۲۰۱۶.
  35. ↑ «Chievo-Inter 2–0: Birsa doppietta, falsa partenza per De Boer».
  36. ↑ «Reaction: Internazionale Sack Frank De Boer». FOOTBALL WHISPERS.
  37. ↑ Phil Costa (۲۲ اوت ۲۰۱۶). «Chievo 2-0 Inter Milan: Frank de Boer loses first game in charge of Inter after second-half brace from Valter Birsa». Daily Mail.
  38. ↑ "Serie A, Chievo-Inter 2-0. Birsa rovina l'esordio a De Boer, squadra nel vuoto". CORRIERE DELLA SERA (به ایتالیایی). 21 Aug 2016.
  39. ↑ «Inter-Juventus 2-1: orgoglio nerazzurro, i bianconeri perdono la vetta». ۱۸ سپتامبر ۲۰۱۶.
  40. ↑ «Inter-Juventus». Who Scored.
  41. ↑ «Inter VS SP-Prague». Sky Sports.
  42. ↑ «Europe League». Goal.com.
  43. ↑ «جدول لیگ اروپا (2017-2016) - گروه K». ورزش سه.
  44. ↑ ورزش سه (۱۲ آبان ۱۳۹۵). «رسمی: فرانک دی بوئر از اینتر اخراج شد». ورزش سه. دریافت‌شده در ۱۲ آبان ۱۳۹۵.
  45. ↑ «Calendario e Risultati – Stagione 2016–17 – 11^ Giornata – Lega Serie A». www.legaseriea.it. بایگانی‌شده از اصلی در ۹ ژانویه ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۳ ژانویه ۲۰۲۱.
  46. ↑ "Bilancio ok per FPF: ricavi a 241 mln. Suning: "Tutti con De Boer, Inter tornerà in vetta"". fcinter1908.it (به ایتالیایی). RCS MediaGroup. 28 October 2016.
  47. ↑ «مایکل بولینگ بروک از همکاری با اینتر استعفا داد/ ژیائو جون لیو مدیر اجرایی جدید اینترمیلان». آخرین خبر. ۱۷ آبان ۱۳۹۵.
  48. ↑ «'I needed more time' – Frank de Boer sacked as Inter Milan manager». Eurosport. ۱ نوامبر ۲۰۱۶.
  49. ↑ «رسمی؛ پیولی سرمربی اینتر شد». ورزش سه. ۱۸ آبان ۱۳۹۵.
  50. ↑ «Crystal Palace confirm Frank de Boer as new manager». The Guardian. ۲۶ ژوئن ۲۰۱۷.
  51. ↑ «رسمی: دی بوئر سرمربی کریستال پالاس شد (عکس)». ورزش سه. ۵ تیر ۱۳۹۶.
  52. ↑ «Frank de Boer: Crystal Palace sack manager after five games in charge». BBC Sport. ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۷.
  53. ↑ «فرانک دی بوئر از نیمکت کریستال پالاس اخراج شد». ورزش سه. ۲۰ شهریور ۱۳۹۶.
  54. ↑ «James McArthur double helps Crystal Palace past Ipswich Town». ESPN FC. ۲۲ اوت ۲۰۱۷.
  55. ↑ «Hodgson appointed Palace manager». Crystal Palace Official Site. ۱۲ سپتامبر ۲۰۱۷.
  56. ↑ «Frank de Boer on Jose Mourinho, Crystal Palace, being stabbed in the back and starting again». The Independent. ۱۶ مارس ۲۰۱۸.
  57. ↑ «Wilfried Zaha gives the dressing room view as to why Frank de Boer failed at Crystal Palace». The Independent. ۱۳ اکتبر ۲۰۱۷.
  58. ↑ «مورینیو و معرفی بدترین سرمربی تاریخ لیگ برتر!». ورزش سه. ۲۱ اسفند ۱۳۹۶.
  59. ↑ «José Mourinho attacks 'worst manager' Frank de Boer for Rashford comments». The Guardian. ۱۲ مارس ۲۰۱۸.
  60. ↑ «Atlanta United hires Frank de Boer as Head Coach». Atlanta United FC. ۲۳ دسامبر ۲۰۱۸.
  61. ↑ «Atlanta United, Frank de Boer mutually agree to part ways». ATLUTD.com. ۲۴ ژوئیه ۲۰۲۰.
  62. ↑ "Frank de Boer nieuwe bondscoach". KNVB.com (به هلندی). 23 September 2020.
  63. ↑ «رسمی؛ فرانک دی بوئر سرمربی جدید تیم ملی هلند». ورزش سه. ۲ مهر ۱۳۹۹.
  64. ↑ «Frank de Boer remains winless as Netherlands coach after drawing Spain in international friendly». www.cbssports.com. ۱۱ نوامبر ۲۰۲۰.
  65. ↑ "Netherlands 0–2 Czech Republic". BBC Sport. 27 June 2021.
  66. ↑ "Frank de Boer vertrekt bij KNVB". KNVB (به هلندی). 29 June 2021.
  67. ↑ «Frank de Boer – Century of International Appearances». www.rsssf.com.
  68. ↑ «Statistics». ۲۸ ژوئن ۲۰۱۳.
  69. ↑ "Managers: Frank de Boer". Soccerbase. Centurycomm. Retrieved 19 January 2016.
  70. ↑ «Frank de Boer». Eurosport.
  71. ↑ «ESM XI». rsssf.com. ۱۳ آوریل ۲۰۱۵.
  72. ↑ «FIFA announces All-Star team». CNNSI. ۱۰ ژوئیه ۱۹۹۸.
  73. ↑ «UEFA Euro 2000 team of the tournament». UEFA. ۱ ژانویه ۲۰۱۱.
  74. ↑ «LEGENDS – GoldenFoot». Golden Foot. ۵ ژانویه ۲۰۱۷. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۲ مارس ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۴ ژانویه ۲۰۲۱.

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=فرانک_دی_بوئر&oldid=39174985»