فیبروز ریوی ایدیوپاتیک - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

Idiopathic pulmonary fibrosis
پروتئین استئوپنتین در شش بیمار مبتلا به فیبروز ریوی ایدیوپاتیک
تخصص	پزشکی ریه
طبقه‌بندی و منابع بیرونی
آی‌سی‌دی-۱۰	J84.112
اُمیم	۱۷۸۵۰۰
دادگان بیماری‌ها	4815
مدلاین پلاس	000069
ئی‌مدیسین	radio/۸۷۳
پیشنت پلاس	Idiopathic pulmonary fibrosis
سمپ	D011658
[ویرایش در ویکی‌داده]

فیبروز ریوی ایدیوپاتیک (انگلیسی: Idiopathic pulmonary fibrosis) یا تباهی نایافته‌علت رشته‌های شُش، شایع‌ترین نوع فیبروز ریه را تشکیل می‌دهد. این بیماری مزمن و کشنده با پیشرفت تدریجی بافت فساد الیاف (فیبروز) در شش‌ها و کاهش توان تبادل اکسیژن شش مشخص می‌شود.

این بیماری در زمره بیماری‌های نایافته‌علت (ایدیوپاتیک) قرار داشته‌است، اما پژوهش‌های جدید در مورد علت آن کشفیاتی داشته‌اند.

پژوهشی تازه نشان می‌دهد کوتاه شدن تلومرها که کلاهک‌های محافظتی پایانه دی‌ان‌ای هستند، با افزایش خطر ابتلا به فیبروز ریوی ایدیوپاتیک در ارتباط است. پژوهشگران با استفاده از یک روش پیچیده موسوم به «تصادفی سازی مندلی»، شواهدی یافته‌اند که نشان می‌دهد این تلومرهای کوتاه می‌توانند به بروز فیبروز ریوی ایدیوپاتیک منجر شوند. در مقابل، خود این بیماری نیز می‌تواند به کوتاه شدن تلومر بینجامد.^[۱]

جستارهای وابسته[ویرایش]

فیبروز ریه

منابع[ویرایش]

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Idiopathic pulmonary fibrosis». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۶ ژوئن ۲۰۱۶.

پیوند به بیرون[ویرایش]

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ فیبروز ریوی ایدیوپاتیک موجود است.