فینه (جغرافیا) - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

کوه دریایی بیر، نمونه‌ای از یک فینه.

به کوه‌های زیرآبی آتش‌فشانی منفرد و جداافتاده که قله تخت آن‌ها دست‌کم ۲۰۰ متر پایین‌تر از سطح دریا و اقیانوس باشد فینه[۱] (به انگلیسی: guyot) گفته می‌شود. قطر این قله‌های تخت ممکن است از ۱۰ کیلومتر بیشتر باشد.[۲]

فینه‌ها نخستین بار در زمان جنگ جهانی دوم و در زمانی که کف اقیانوس‌ها به وسیله دستگاه سونار بررسی شد کشف شدند.

منابع[ویرایش]

  1. برابرنهاده‌های فرهنگستان زبان فارسی: دفتر هشتم بایگانی‌شده در ۱۹ ژانویه ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine.
  2. Guyot Encyclopædia Britannica Online, 2010. Retrieved January 14, 2010.