قارچ بیماری‌زا - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

قارچ‌های بیماری‌زا قارچ‌هایی هستند که باعث بیماری در انسان‌ها یا سایر جانداران می‌شوند. تقریباً ۳۰۰ گونهٔ قارچ بیماری‌زا برای انسان شناخته شده‌است.^[۱] مطالعه قارچ‌های بیماری‌زا در انسان‌ها «قارچ‌شناسی پزشکی» نامیده می‌شود. اگرچه قارچ‌ها یوکاریوت هستند، اما بسیاری از قارچ‌های بیماری‌زا ریزسازواره هستند.^[۲] مطالعه اثر قارچ‌ها و سایر عوامل بیماری‌زا بر گیاهان در گیاه‌پزشکی انجام می‌پذیرد.

سازوکارهای دفاعی میزبان[ویرایش]

درون‌گرمایی[ویرایش]

درون‌گرمایی در پستانداران یکی از راه‌های بالقوهٔ دفاعی در برابر بیشتر قارچ‌هاست.^[۳]

بافت‌های مانع[ویرایش]

پوست، دستگاه تنفس، گوارش و ادراری تناسلی با سازوکارهایی مانع از نفوذ عوامل بیماری‌زا از جمله قارچ‌ها می‌شوند. با این حال این بخش‌ها شایع‌ترین مناطق عفونت‌های قارچی هستند.

پاسخ ایمنی[ویرایش]

مطالعات نشان داده‌است که میزبان‌هایی با سطح‌های بالاتری از ایمنی سلولی مانند مونوسیت/درشت‌خوارها، سلول‌های دندریتیک و سلول کشنده طبیعی کنترل بیشتری در رشد قارچ‌ها و محافظت در برابر عفونت سیستمیک نشان داده‌اند. گیرنده شناسایی الگو (PRR) نقش مهمی در القاء پاسخ ایمنی با شناسایی بیماری‌زاهای خاص قارچی دارند. در مورد کاندیدیاز مخاطی، سلولهای تولیدکننده سیتوکین IL-17 در حفظ ایمنی ذاتی بسیار مهم هستند.^[۴]

جستارهای وابسته[ویرایش]

قارچ‌شناسی

منابع[ویرایش]

↑ "Stop neglecting fungi". Nature Microbiology. 2 (8): 17120. 25 July 2017. doi:10.1038/nmicrobiol.2017.120. PMID 28741610.
↑ San-Blas G; Calderone RA, ed. (2008). Pathogenic Fungi: Insights in Molecular Biology. Caister Academic Press. ISBN 978-1-904455-32-5.{{cite book}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست ویراستاران (link)
↑ Robert, V. A.; Casadevall, A. (2009). "Vertebrate Endothermy Restricts Most Fungi as Potential Pathogens". The Journal of Infectious Diseases. 200 (10): 1623–1626. doi:10.1086/644642. PMID 19827944.
↑ Brown, G. D. , Drummond, R. A. , Gaffen, S. L. , & Hise, A. G. (2015). Innate Defense against Fungal Pathogens. Cold Spring Harb Perspect Med, 5(6). doi: 10.1101/cshperspect.a019620.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Pathogenic fungus». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۷ آوریل ۲۰۲۰.

[1] "Stop neglecting fungi". Nature Microbiology. 2 (8): 17120. 25 July 2017. doi:10.1038/nmicrobiol.2017.120. PMID 28741610.

[SanBlasCalderone-2] San-Blas G; Calderone RA, ed. (2008). Pathogenic Fungi: Insights in Molecular Biology. Caister Academic Press. ISBN 978-1-904455-32-5.{{cite book}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست ویراستاران (link)

[3] Robert, V. A.; Casadevall, A. (2009). "Vertebrate Endothermy Restricts Most Fungi as Potential Pathogens". The Journal of Infectious Diseases. 200 (10): 1623–1626. doi:10.1086/644642. PMID 19827944.

[4] Brown, G. D. , Drummond, R. A. , Gaffen, S. L. , & Hise, A. G. (2015). Innate Defense against Fungal Pathogens. Cold Spring Harb Perspect Med, 5(6). doi: 10.1101/cshperspect.a019620.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]