قطعنامه ۶۱۹ شورای امنیت - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

قطعنامهٔ شمارهٔ ۶۱۹ (سازمان ملل متحد)
تاریخ	۰۹ اوت ۱۹۸۸ {{{year}}}
نوبت جلسه	۲۸۲۴
کُد	S/RES/619 (سند)
موضوع	ایران-عراق
رأی‌گیری	۱۵ موافق بدون مخالف بدون ممتنع
نتیجه	تصویب
اعضای شورای امنیت
اعضای دائم	چین  فرانسه  بریتانیا  ایالات متحده آمریکا  اتحاد جماهیر شوروی
اعضای غیر دائم	الجزایر  آرژانتین  برزیل  ایتالیا  ژاپن    نپال  سنگال  آلمان غربی  جمهوری فدرال سوسیالیستی یوگسلاوی  زامبیا

قطعنامه ۶۱۹ شورای امنیت سازمان ملل متحد که در تاریخ ۰۹ اوت ۱۹۸۸ یا ۱۸ مرداد ۱۳۶۷ تصویب شد، سندی بین‌المللی دربارهٔ ایران-عراق است. این قطعنامه طی نشست ۲۸۲۴ام با ۱۵ رای موافق، ۰ مخالف و ۰ ممتنع تصویب شد.^[۱]

محتوای قطعنامه[ویرایش]

این قطعنامه پس از یادآوری قطعنامه ۵۹۸ و تأیید گزارش دبیرکل خاویر پرز دو کوئلار در مورد اجرای بند ۲ قطعنامه ۵۹۸ صادر شد.

شورا تصمیم گرفت که گروه ناظر نظامی ایران و عراق سازمان ملل متحد را برای یک دوره اولیه شش‌ماهه برای نظارت بر آتش‌بس بین ایران و عراق در پایان درگیری ایجاد کند.

بند ۲ قطعنامه ۵۹۸[ویرایش]

شورای امنیت سازمان ملل متحد از دبیر کل خواست تا نیروهایی را برای نظارت بر آتش بس بین ایران و عراق و آزادی اسیران جنگی اعزام کند .

جستارهای وابسته[ویرایش]

• شورای امنیت
• فهرست قطعنامه‌های شورای امنیت ۶۰۱ تا ۷۰۰ (۱۹۸۷ – ۱۹۹۱)

پانویس[ویرایش]

این یک مقالهٔ خرد پیرامون قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.