مؤسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

مؤسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی

بنیان‌گذاری	۱۳۶۹ (تأسیس)
هدف	متولی تحقیقات مهندسی کشاورزی در چهار زمینه مهندسی آبیاری و زهکشی، مهندسی ماشینهای کشاورزی و مکانیزاسیون، صنایع غذایی و فناوری­های پس از برداشت و مهندسی گلخانه
محدودهٔ فعالیت	ایران

کشاورزی
تاریخ تاریخچه کشاورزی ارگانیک انقلاب نوسنگی انقلاب کشاورزی بریتانیا انقلاب سبز تک کشت
کشتزار دامپروری گاو پرورش طیور پرورش گوسفند تولید شیر دیم‌کاری کشاورزی سطحی کود دامنه آزاد چرا کشاورزی متمرکز دامداری متمرکز زراعت متمرکز کشاورزی طبیعی باغ میوه کشاورزی زیستی شالیزار مزرعه مساقات بریدن و سوزاندن
آب‌کشت آبزی‌پروری آکواپونیک آب‌کشت هواکشت
مرتبط تجارت کشاورزی مهندسی کشاورزی ماشین‌آلات کشاورزی علم کشاورزی بوم‌شناسی کشاورزی دارکشت‌ورزی برزشناسی کشاورزی بدون دام تنوع زراعی بوم‌شناسی دام کشاورزی مکانیزه کشت پایا کشاورزی پایدار کشاورزی شهری
رده‌ها
درگاه کشاورزی
ن ب و

مؤسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی با هدف پاسخگویی به نیازهای پژوهشی بخش­ های اجرایی وزارت جهاد کشاورزی در حوزه فنی و مهندسی کشاورزی در سال ۱۳۶۹ راه‌اندازی شد. در حال حاضر این مؤسسه دارای ۱۵۰ نفر پژوهشگر در ستاد و بخش ­های تابعه در حوزۀ مهندسی آبیاری، ماشین‌های کشاورزی و مکانیزاسیون، گلخانه، صنایع غذایی و فناوری‌های پس از برداشت است.

مؤسسه در ۱۴ مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی شامل مراکز آذربایجان­ شرقی، آذربایجان ­غربی، اردبیل (مغان)، خوزستان (اهواز)، کرمان، اصفهان، گلستان، فارس، خراسان­ رضوی، همدان، سمنان (شاهرود)، مرکزی، جنوب استان کرمان (جیرفت و کهنوج) و صفی ­آباد (دزفول) دارای بخش فنی مهندسی و همچنین در شش مرکز (تهران، گیلان، هرمزگان، چهارمحال و بختیاری، خراسان شمالی و قزوین) دارای همکار تحقیقاتی است. این مؤسسه به‌منظور کاربردی نمودن نتایج پژوهش‌های انجام شده، رویکرد تقاضامحوری را در دستور کار خود قرار داده؛ به‌طوری‌که در طول چند سال گذشته ۸۰-۷۵ درصد از پروژه‌های پژوهشی انجام‌شده در مؤسسه به سفارش و درخواست بخش‌های مختلف دولتی و خصوصی بوده است.

مؤسسه دارای سه دیسیپلین تخصصی، ده بخش تحقیقاتی و بخش خدمات فنی و تحقیقاتی به شرح زیر است:

- دیسیپلین مهندسی آبیاری و زهکشی (دارای سه بخش تحقیقاتی)

- دیسیپلین مهندسی صنایع غذایی و فناوری های پس از برداشت (دارای دو بخش تحقیقاتی)

- دیسیپلین مهندسی مکانیک ماشین های کشاورزی و مکانیزاسیون (دارای سه بخش تحقیقاتی)

- بخش تحقیقات مهندسی گلخانه

- بخش خدمات فنی و تحقیقاتی

مراکز تحقیقاتی استانی[ویرایش]

مؤسسه در ۱۴ مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی شامل مراکز آذربایجان­ شرقی، آذربایجان ­غربی، اردبیل (مغان)، خوزستان (اهواز)، کرمان، اصفهان، گلستان، فارس، خراسان­ رضوی، همدان، سمنان (شاهرود)، مرکزی، جنوب استان کرمان (جیرفت و کهنوج) و صفی ­آباد (دزفول) دارای بخش فنی مهندسی و همچنین در شش مرکز (تهران، گیلان، هرمزگان، چهارمحال و بختیاری، خراسان شمالی و قزوین) دارای همکار تحقیقاتی است.

مجلات تخصصی[ویرایش]

این موسسه دارای سه مجله علمی پژوهشی با مجوز وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و یک مجله علمی ترویجی است.

روسای پیشین[ویرایش]

• مهندس عباس کشاورز 1367 تا 1374
• دکتر ابراهیم پذیرا 1374 تا 1379
• دکتر حسن رحیمی 1379 تا 1380
• مهندس عباس کشاورز 1380 تا 1382
• دکتر ارژنگ جوادی 1382 تا 1390
• دکتر سید علی شهپری 1390 تا 1393
• دکتر فریبرز عباسی 1393 تا 1399
• دکتر حسین دهقانی سانیج 1399 تاکنون

منابع[ویرایش]

www.aeri.ir