ماندارین تایوانی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ماندارین تایوانی
臺灣華語, Táiwān Huáyǔ
中華民國國語, Zhōnghuá Mínguó Guóyǔ
بیانآی‌پی‌ای: [tʰai˧˥wan˥xwa˧˥ɥy˨˩˦]
زبان بومی درتایوان
شمار گویشوران
ناشناخته (۴٫۳ میلیون اشاره‌شده ۱۹۹۳)[۱]
زبان دوم: بیش از ۱۵ میلیون[۲]
چینی سنتی
وضعیت رسمی
زبان رسمی در
 تایوان (تایوان) (دوفاکتو)
تنظیم‌شده توسطوزارت آموزش (تایوان)
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹
ایزو ۶–۶۳۹goyu (Guoyu)
گلاتولوگtaib1240[۳]
{{{mapalt}}}
درصد سخنوران ۶ سال به بالای ماندارین تایوانی در سال ۲۰۱۰
این نوشتار شامل نمادهای آوایی آی‌پی‌ای است. بدون پشتیبانی مناسب تفسیر، ممکن است علامت‌های سوال، جعبه یا دیگر نمادها را جای نویسه‌های یونی‌کد ببینید.

ماندارین تایوانی (چینی ساده‌شده: 国语، چینی سنتی: 國語، پین‌یین: Guóyǔ، به معنای «زبان ملی») گونه‌ای از چینی ماندارین و زبان ملی تایوان است. این گویش برپایه واج‌شناسی گویش پکن به همراه دستور زبان چینی بومی و بسیار شبیه به چینی معیار است.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Mandarin Chinese (Taiwan) at اتنولوگ (18th ed., 2015)
  2. Mandarin Chinese (Taiwan) در اتنولوگ (14th ed., 2000).
  3. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Taibei Mandarin". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. {{cite book}}: Invalid |display-editors=4 (help)