مجذوب تبریزی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

محمد بن‌ محمدرضا مجذوب تبریزی (درگذشتهٔ ۱۰۹۳ هجری قمری) شاعر، عارف و صوفی پارسی‌گوی سدهٔ یازدهم قمری و از جمله شاعران سبک هندی است.^[۱]

تأثیر و تأثر[ویرایش]

تأثیر مجذوب از حافظ، سعدی و فردوسی بسیار است و عناصر بسیاری از تعالیم مولوی نیز در اشعار وی دیده می‌شود.^[۲]

آثار[ویرایش]

آثار او در سدهٔ حاضر تاکنون سه بار به چاپ رسیده:

• مثنوی شاهراه نجات، تهران: وزارت فرهنگ و هنر، ۱۳۴۵.^[۳]
• دیوان عارف نامی مولانا محمدجعفر قره‌گوزلو کبودرآهنگی همدانی معروف به مجذوب‌علی‌شاه کبودرآهنگی ، (تصحیح:) کاظم کاظم‌زاده ایرانشهر، تهران: انتشارات اقبال، ۱۳۶۱.^[۴]

این اثر تا سال ۱۳۸۷ چهار بار با نام اشتباه تجدیدچاپ گردید و سپس ناشر با اشاره به این‌که آن چاپ شامل بخش‌هایی از دیوان اشعار مجذوب تبریزی بوده و اشتباهاً به نام مجذوب‌علی‌شاه کبودرآهنگی به چاپ رسیده، برای اصلاح اشتباه، تصحیح جدیدی ارائه داد:

• دیوان مجذوب تبریزی، (تصحیح:) سجاد رسولی نوده، تهران: انتشارات اقبال، ۱۳۹۰.^[۵]

نمونه شعر[ویرایش]

پی‌نوشت[ویرایش]

منابع[ویرایش]

مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به مجذوب تبریزی در ویکی‌گفتاورد موجود است.

• مجذوب تبریزی، محمد (۱۳۴۵). مثنوی شاهراه نجات. تهران: وزارت فرهنگ و هنر.
• مجذوب تبریزی، محمد (۱۳۹۰). رسولی نوده، سجاد، ویراستار. دیوان مجذوب تبریزی. تهران: انتشارات اقبال. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۴۰۶-۳۰۶-۰.
• مجذوب تبریزی، محمد (۱۳۶۱). کاظم‌زاده ایرانشهر، کاظم، ویراستار. دیوان عارف نامی مولانا محمدجعفر قراگوزلو کبودرآهنگی همدانی معروف به مجذوب‌علی‌شاه. تهران: انتشارات اقبال. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۴۰۶-۲۲۶-۱.