محمد بن نایف آل سعود - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

محمد بن نایف آل سعود
امیر محمد بن نایف
یازدهمین ولیعهد عربستان سعودی
دوره مسئولیت
۲۹ آوریل ۲۰۱۵ – ۲۱ ژوئن ۲۰۱۷
پادشاهملک سلمان
پس ازمقرن بن عبدالعزیز
پیش ازمحمد بن سلمان
جانشین ولیعهد عربستان سعودی
دوره مسئولیت
۲۳ ژانویه ۲۰۱۵ – ۲۹ آوریل ۲۰۱۵
پادشاهملک سلمان
پس ازمقرن بن عبدالعزیز
پیش ازمحمد بن سلمان
اطلاعات شخصی
زاده۳۰ اوت ۱۹۵۹ ‏(۶۴ سال)
جده
ملیت عربستان سعودی
مادرالجوهرة بنت عبدالعزیز بن مساعد بن جلوی
پدرنایف بن عبدالعزیز
پیشهسیاستمدار

محمد بن نایف بن عبدالعزیز بن عبدالرحمن بن فیصل بن ترکی بن عبدالله بن محمد بن سعود بن محمد بن مقرن آل سعود ولیعهد سابق عربستان سعودی،[۱][۲] معاون دوم نخست‌وزیر و وزیر کشور سابق عربستان سعودی است. او در ۲۸ آوریل ۲۰۱۵ جایگزین عمویش، مقرن بن عبدالعزیز شد. محمد فرزند نایف بن عبدالعزیز آل سعود (دومین ولیعهد ملک عبدالله) و برادرزاده ملک سلمان است.

تولد و تحصیلات[ویرایش]

محمد در ۳۰ اوت ۱۹۵۹ در جده متولد شد. وی یکی از ده فرزند شاهزاده نایف است. برادر بزرگتر وی به نام سعود و دو برادر کوچکتر به نام‌های نواف و فهد هستند. [۳] [۴]محمد بن نایف در سال ۱۹۸۱ مدرک لیسانس علوم سیاسی را در ایالات متحده آمریکا اخذ کرده و از سال ۱۹۸۵ تا ۱۹۸۸ در دوره‌های امنیتی FBI شرکت کرد و از سال ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۴ در واحدهای ضد تروریسم اسکاتلندیارد آموزش دید.[۵] [۶]

فعالیت‌های سیاسی[ویرایش]

محمد بن نایف در سال ۱۹۹۹ به عنوان دستیار وزیر کشور در امور امنیتی منصوب شد. وی بخاطر موفقیت در برنامه مبارزه با تروریسم وزارت اعتبار زیادی کسب کرد. او به عنوان معمار برنامه ضد شورش دولت عربستان شناخته می‌شود. او همچنین مدتی به عنوان دستیار وزیر کشور و معاون وزیر کشور نیز فعالیت می‌کرد.[۷][۸][۹]

در نوامبر ۲۰۰۹، ملک عبدالله، محمد را به عنوان عضوی از شورای عالی اقتصادی با نفوذ عربستان منصوب کرد؛ و در سال ۲۰۱۲ وی به مقام وزارت کشور عربستان سعودی منصوب گردید.انتصاب وی به دلیل تجربه حرفه ای شاهزاده محمد به عنوان یک مجری سختگیر در مقابله با تروریسم و مخالفین، مورد توجه فعالان حقوق بشر قرار نگرفت. وی دو سال بعد یعنی در سال ۲۰۱۴ جانشین بندر بن سلطان، رئیس اطلاعات وقت عربستان شد.[۱۰][۱۱][۱۲]

ولیعهدی[ویرایش]

در ۲۳ ژانویه ۲۰۱۵ ملک سلمان، محمد بن نایف را به عنوان معاون ولیعهد منصوب کرده‌است. علاوه بر پست‌های دیگرش، در آن زمان شاهزاده محمد به عنوان رئیس شورای تازه تأسیس امور سیاسی و امنیتی منصوب شد.[۱۳][۱۴]وی سپس در ۲۹ آوریل ۲۰۱۵ جایگزین مقرن بن عبدالعزیز و ولیعهد دولت عربستان سعودی شد.[۱۵]

وی در ۳۱ خرداد ۱۳۹۶ (۲۱ ژانویه ۲۰۱۷)، ولایت عهدی و سایر مناصب سلطنتی عربستان سعودی را با حکم سلمان بن عبدالعزیز آل سعود (پادشاه وقت عربستان) از دست داده و محمد بن سلمان آل سعود جایگزین او شد. همچنین عبدالعزیز بن سعود بن نایف به عنوان وزیر کشور جایگزین او شد.[۱۶]

دستگیری[ویرایش]

در ۲۸ ژوئن ۲۰۱۷ نیویورک تایمز گزارش داد محمد از زمان برکناری از خروج از این کشور منع شده و در قصر خود در جده در حصر است.[۱۷] محمد، برادر ناتنی اش نواف و عمویش احمد بن عبدالعزیز در ۶ مارس ۲۰۲۰ به اتهام خیانت دستگیر شدند.

منابع[ویرایش]

  1. «کودتای مخملین «ملک سلمان» علیه «آل سعود»». روزنامه ایران. ۱ تیر ۱۳۹۶.
  2. «نیاز به تدبیر در رفتار حاکمان جدید سعودی». ایران آنلاین. ۱ تیر ۱۳۹۶.
  3. Council of Ministers: Membership". Royal Embassy, Washington DC. Archived from the original on 16 June 2011. Retrieved 25 January 2015.
  4. Saudi king names new governor for restive oil region". Reuters. Jeddah. 14 January 2013. Retrieved 14 January 2013.
  5. Joseph A. Kéchichian (2019). "Succession and Primogeniture". Saudi Arabia in 2030: The Emergence of a New Leadership (PDF). Asan Institute for Policy Studies. pp. 23–40.
  6. Stig Stenslie (21 August 2012). Regime Stability in Saudi Arabia: The Challenge of Succession. Routledge. p. 39. ISBN 978-1-136-51157-8.
  7. Caryle Murphy (10 September 2010). "In Saudi Arabia. A softer approach to fighting terror". Global Post. Retrieved 24 May 2012.
  8. Christopher M. Davidson (21 February 2011). "Lords of the Realm". Foreign Policy. Retrieved 26 April 2012.
  9. "Changes in Saudi Arabia and Syria". Middle East in Focus. Commentary. 2013.
  10. "Saudi Arabia's king appoints new interior minister". BBC. 5 November 2012. Retrieved 5 November 2012.
  11. "The younger generation, at last?". The Economist. 10 November 2012. Retrieved 8 December 2012.
  12. Thomas W. Lippman (16 April 2014). "Saudi Intel Chief Prince Bandar Is Out, But Is He Really Out?". Middle East Institute. Retrieved 14 July 2014.
  13. Simeon Kerr (30 January 2015). "Saudi king stamps his authority with staff shake-up and handouts". Financial Times. Riyadh. Retrieved 1 February 2015.
  14. "New Saudi Deputy Crown Prince marks generational shift". Reuters. Retrieved 23 January 2014.
  15. "Saudi king replaces crown prince in cabinet reshuffle". Al Jazeera. 29 April 2015. Retrieved 29 April 2015.
  16. "Profile: New Saudi Interior Minister Prince Abdulaziz bin Saud bin Nayef". Al Arabiya English. 21 June 2017. Retrieved 24 June 2017
  17. Hubbard, Ben; Schmitt, Eric; Mazzetti, Mark (2017-06-21). "Deposed Saudi Prince Is Said to Be Confined to Palace". The New York Times (به انگلیسی). Retrieved 2017-06-29.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:تاریخ و سال (link)

پیوند به بیرون[ویرایش]

ولیعهد عربستان