محیط زیست‌گرایی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

محیط زیست‌گرایی یا محیط‌گرایی، (که با عنوان هواداری از محیط زیست یا دفاع از محیط زیست^[۱] هم شناخته می‌شود) همچنین بوم‌گرایی^[۲] یا اکولوژیسم (به فرانسوی: Écologisme)، جنبشی اجتماعی با فلسفهٔ پشتیبانی از محیط زیست و پاسداری از منابع طبیعی است. نماد این جنبش گسترده رنگ سبز است.

تاریخچه[ویرایش]

در نوشته‌های مردمان خاورمیانه در سال‌های چیرگی اسلام بر آن بخش از جهان اشاره‌هایی به پاس‌داشت محیط زیست و جلوگیری از آلوده‌سازی آن شده‌است. در اروپا پیشینه این جنبش به روزگاری بازمی‌گردد که شاه ادوارد یکم دچار بیماری تنفسی شد و آنگاه که دریافت که عامل بیماریش دود بوده‌است، سوزاندن زغال سنگ را در ۱۷۲۷ ممنوع داشت.

هواداران محیط زیست[ویرایش]

هواداران محیط زیست به سه دسته بخش می‌شوند: سبزهای تیره، سبزهای روشن و سبزهای تابان.

• سبزهای روشن پاس‌داری از محیط زیست را مسئولیتی فردی می‌دانند. آنها به هواخواهی از محیط زیست به دیدهٔ یک مرام سیاسی نمی‌نگرند بلکه آن را بیشتر شیوه‌ای برای زندگی می‌دانند.
• سبزهای تابان به تغییرهای بنیادین در زمینهٔ سیاسی و اجتماعی برای نجات محیط زیست باور دارند.
• سبزهای تیره هم بدین جنبش به چشم بازتاب صنعتی‌گرایی می‌نگرند و در جستجوی تغییرهایی رادیکال در عرصهٔ سیاسی‌اند.

هواداری از محیط زیست با پیدایش پدیده‌هایی چون گرم شدن زمین و مهندسی ژنتیک دستخوش دگرگونی‌هایی شده‌است.

جستارهای وابسته[ویرایش]

• جنبش تغییرات اقلیمی
• جنبش حفاظت
• ضربه انسان بر محیط زیست
• حفاظت طبیعت
• پایایی

منابع[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]

• Environment در کرلی
• Westland – A Canadian television series (1984–2007) on a broad range of environmental issues, from the UBC Library Digital Collections
• The Directory of Environmental Websites