درمان حمایتی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

درمان حمایتی یا درمان علامتی (به انگلیسی: Symptomatic treatment) اصطلاحی است در پزشکی که از آن برای اشاره به نوعی از درمان یک بیماری به کار می‌رود که تنها متمرکز بر رفع نشانه بیماری است و به رفع سبب‌شناسی بیماری (عامل اصلی بیماری) نمی‌پردازد.

از درمان حمایتی به خصوص در بیماری‌های ویروسی نظیر آنفلوآنزا استفاده می‌شود.

درمان حمایتی می‌تواند شامل این موارد باشد:

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]