French
Deutschمرز ایران–پاکستان - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
خط مرزی ایران–پاکستان نام سرحد و حاشیهٔ بین دو کشور ایران و پاکستان به فاصلهٔ ۹۰۹ کیلومتر (۵۶۴ مایل) می‌باشد که این دو کشور را از یکدیگر جدا می‌کند. این مرز از نقطهٔ تقاطع مشترک ایران، پاکستان و افغانستان آغاز می‌شود و خطی نسبتاً مستقیم به سمت جنوب شرقی را دنبال می‌کند تا به چشمه‌های آب گرمی برسد. در انتها، مرز به خلیج گواتر در دریای عمان ختم می‌شود.
شهر میرجاوه در فاصله حدود هشتاد کیلومتری شهر زاهدان واقع شده‌است و برای دسترسی به این شهر باید در نزدیکی هنگ مرزی پاکستان، ۵ کیلومتر به سمت راست جاده حرکت کرد.[۱] پس از هنگ مرزی ایران و پاکستان در فاصله ۵ کیلومتری شهر تفتان قرار دارد. از لحاظ امکانات و توجه دولتی میرجاوه از تفتان جلوتر است.[۲] همچنین از مسیر جالق مرکز شهرستان گلشن در هفتاد و پنج کیلومتری شهرستان سراوان از مسیر مک سوخته و روستای روتک دهستان بیلری شهرستان خاش می‌توان به نوار مرزی ایران–پاکستان رفت.
محل تقاطع مرز[ویرایش]
- میرجاوه (ایران) – کوه تفتان (پاکستان) (جاده و قطار)
- جالق (ایران) – ماشکیل (پاکستان) (جاده)
- پیشین (ایران) – مند (پاکستان) (جاده)
محل‌های نزدیک مرز[ویرایش]
ایران[ویرایش]
- زاهدان
- خاش
- سراوان
- میرجاوه
- جالق
- پیشین
- کوهک (سراوان)
- لار مارود
- کاچه رود
- لادیز
- کاله
- فاره
- مورت
- اسفندک
- کواری
پاکستان[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ «چرا مرز مشترک ایران با پاکستان ناامن است؟ +نقشه». پارس نیوز. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۱-۲۰.
- ↑ «تحلیل جغرافیایی نوار مرزی ایران و پاکستان از منظر دفاع و امنیت». پژوهشنامه مطالعات مرزی. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ ژانویه ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲۰ ژانویه ۲۰۱۹.