مسابقات فرمول یک فصل ۲۰۱۸ - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

مسابقات جهانی فرمول یک ۲۰۱۸
رانندهٔ قهرمان: لوئیز همیلتون
سازندهٔ قهرمان: مرسدس
جایزهٔ پول پوزیشن: لوئیز همیلتون
قبلی: ۲۰۱۷ بعدی: ۲۰۱۹
سری‌های پشتیبان:
مسابقات قهرمانی فرمول ۲
سری جی‌پی۳
لوئیز همیلتون پنجمین مقام قهرمانی جهان خود را کسب کرد.
مرسدس برای پنجمین سال پیاپی مقام قهرمانی سازندگان را کسب کرد؛ در تصویر خودروی مرسدس اف۱ دبلیو۰۹ ئی‌کیو پاور+، خودروی تیم مرسدس در فصل ۲۰۱۸ نمایش یافته‌است.

مسابقات قهرمانی جهان فرمول یک فصل ۲۰۱۸ (به انگلیسی: ‎2018 FIA Formula One World Championship‎) یک مسابقهٔ موتوری میان خودروهای فرمول یک بود که به عنوان شصت و نهمین دور از مسابقات قهرمانی جهان فرمول یک برگزار شد. مسابقات فرمول یک از سوی فدراسیون بین‌المللی اتومبیل‌رانی (فیا)، هیئت حاکم بر ورزش‌های موتوری بین‌المللی، به عنوان بالاترین کلاس برای رقابت میان خودروهای مسابقه‌ای چرخ‌باز قلمداد می‌شود. در این فصل رانندگان و تیم‌ها، برای کسب عنوان‌های رانندهٔ قهرمان جهان و سازندهٔ قهرمان جهان طی بیست و یک گراند پری با یکدیگر به رقابت پرداختند.

لوئیز همیلتون، برندهٔ عنوان رانندهٔ قهرمان جهان شد؛ و تیم او، مرسدس نیز عنوان سازندهٔ قهرمان جهان را از آن خود کرد. همیلتون در گراند پری ۲۰۱۸ مکزیک کسب پنجمین عنوان قهرمانی جهان را برای خود قطعی کرد، و تیم مرسدس نیز قهرمانی خود را در مسابقهٔ بعدی تثبیت نمود. سباستیان فتل، رانندهٔ تیم فراری، با اختلاف ۸۸ امتیاز پس از همیلتون در ردهٔ دوم قرار گرفت، و هم‌تیمی او کیمی رایکونن نیز مقام سوم جهان را کسب کرد. در بخش سازندگان قهرمان جهان، مرسدس آام‌گ پتروناس موتوراسپورت با اختلاف ۸۴ امتیاز از اسکودریا فراری مقام اول را کسب کرد، و استون مارتین ردبول ریسینگ نیز در جایگاه سوم سازندگان قهرمان جهان قرار گرفت.[۱]

در سال ۲۰۱۸ یک وسیلهٔ جدید برای محافظت از کاکپیت راننده معرفی شد که با نام «هالو» شناخته می‌شود. معرفی هالو اولین مرحله از برنامهٔ گسترشی فیا برای اجباری شدن استفاده از این وسیله در تمامی مسابقات خودروهای چرخ‌باز تحت نظارت این سازمان تا سال ۲۰۲۰ بود.

شرکت‌کنندگان[ویرایش]

تیم‌ها و رانندگان زیر در مسابقات جهانی فرمول یک فصل ۲۰۱۸ شرکت کردند. تمامی تیم‌ها در این مسابقات از تایرهای تولید شده توسط شرکت پیرلی استفاده کردند.

شرکت‌کننده سازنده شاسی پیشرانه رانندگان مسابقه رانندگان تمرین آزاد
شماره نام راننده راندها شماره نام راننده
ایتالیا اسکودریا فراری فراری اس‌اف۷۱اچ فراری ۰۶۲ اوو ۵
۷
آلمان سباستیان فتل
فنلاند کیمی رایکونن
همه
همه
هند تیم فرمول یک ساهارا فورس ایندیا فورس ایندیا-مرسدس وی‌جی‌ام۱۱ مرسدس ام۰۹ ئی‌کیو پاور+ ۱۱
۳۱
مکزیک سرجیو پرز
فرانسه استابان اوکون
۱–۱۲
۱–۱۲
۳۴ کانادا نیکلاس لطیفی
ایالات متحده آمریکا تیم فرمول یک هاس هاس-فراری وی‌اف-۱۸ فراری ۰۶۲ اوو ۸
۲۰
فرانسه رومن گروژان
دانمارک کوین مگنوسن
همه
همه
بریتانیای کبیر تیم فرمول یک مک‌لارن مک‌لارن-رنو ام‌سی‌ال۳۳ رنو آر.ئی. ۱۸ ۲
۱۴
بلژیک اشتوفل واندورن
اسپانیا فرناندو آلونسو
همه
همه
۴۷ بریتانیای کبیر لاندو نوریس
آلمان مرسدس آام‌گ پتروناس موتوراسپورت مرسدس اف۱ دبلیو۰۹ ئی‌کیو پاور+ مرسدس ام۰۹ ئی‌کیو پاور+ ۴۴
۷۷
بریتانیای کبیر لوئیز همیلتون
فنلاند والتری بوتاس
همه
همه
اتریش استون مارتین ردبول ریسینگ ردبول ریسینگ-تگ هویر آربی۱۴ تگ هویر[یادداشت ۱] ۳
۳۳
استرالیا دنیل ریکاردو
هلند ماکس فرستاپن
همه
همه
فرانسه تیم فرمول یک رنو اسپورت رنو آر.اس. ۱۸ رنو آر.ئی. ۱۸ ۲۷
۵۵
آلمان نیکو هولکنبرگ
اسپانیا کارلوس ساینز
همه
همه
۴۶ روسیه آرتم مارکلف
سوئیس تیم فرمول یک آلفا رومئو سائوبر سائوبر-فراری سی۳۷ فراری ۰۶۲ اوو ۹
۱۶
سوئد مارکوس اریکسون
موناکو شارل لکلرک
همه
همه
۳۶ ایتالیا آنتونیو جوویناتزی
ایتالیا ردبول تورو روسو هوندا اسکودریا تورو روسو-هوندا اس‌تی‌آر۱۳ هوندا آرای۶۱۸اچ ۱۰
۲۸
فرانسه پیر گاسلی
نیوزیلند برندون هارتلی
همه
همه
۳۸ اندونزی شان گالایل
بریتانیای کبیر ویلیامز مارتینی ریسینگ ویلیامز-مرسدس اف‌دبلیو۴۱ مرسدس ام۰۹ ئی‌کیو پاور+ ۱۸
۳۵
کانادا لانس استرول
روسیه سرگئی سیروتکین
همه
همه
۴۰ لهستان رابرت کوبیکا
منبع:[۳][۴][۵]

تغییرات در تیم‌ها[ویرایش]

مک‌لارن مشارکت خود با هوندا برای تأمین موتور را فسخ کرد و قرارداد سه ساله‌ای برای تأمین موتورهای خودروهای خود را با رنو منعقد کرد.[۶] این تیم، ناتوانی مکرر هوندا در تأمین یک پیشرانهٔ قابل اطمینان و رقابتی را به‌عنوان دلیل پایان یافتن این مشارکت اعلام کرده‌است.[۶]

تورو روسو از رنو جدا شد – که این موضوع به مک‌لارن اجازه داد که توافق خود با رنو را نهایی کند. – و با شرکت هوندا برای استفاده از پیشرانه‌های تولیدی این شرکت به توافق رسید.[۷] به‌عنوان بخشی از این معامله، ردبول ریسینگ رانندهٔ تیم تورو روسو، کارلوس ساینز جونیور را به تیم رنو قرض داد.[۸][۹]

سائوبر مجدداً همکاری خود با فراری را آغاز کرد، و پس از اینکه در سال ۲۰۱۷ از پیشرانه‌های یک سال قدیمی‌تر استفاده کرده‌بود، پیشرانه‌های خود را به جدیدترین نمونه با مشخصات جدید ارتقا داد. تیم سائوبر همچنین قرارداد جدیدی را برای جذب حمایت مالی امضا کرد که در نتیجهٔ آن، آلفا رومئو به حامی مالی عنوان این تیم بدل شد.[۱۰][۱۱]


تقویم[ویرایش]

کشورهایی که در فصل ۲۰۱۸ میزبان یک گراند پری بوده‌اند با رنگ سبز، و موقعیت پیست‌های مسابقه با نقطهٔ سیاه مشخص شده‌است. کشورهای میزبان سابق نیز با رنگ خاکستری تیره، و موقعیت پیست‌های مسابقهٔ سابق با نقطهٔ سفید مشخص شده‌است.

بیست‌ویک گراند پری زیر به عنوان بخشی از مسابقات قهرمانی فصل ۲۰۱۸ برگزار شدند:

راند گراند پری پیست تاریخ
۱ گراند پری استرالیا استرالیا پیست جایزه بزرگ ملبورن، ملبورن ۲۵ مارس
۲ گراند پری بحرین بحرین پیست بین‌المللی بحرین، صخیر ۸ آوریل
۳ گراند پری چین چین پیست بین‌المللی شانگهای، شانگهای ۱۵ آوریل
۴ گراند پری آذربایجان جمهوری آذربایجان پیست شهری باکو، باکو ۲۹ آوریل
۵ گراند پری اسپانیا اسپانیا پیست بارسلون-کاتالونیا، منتملو ۱۳ مه
۶ گراند پری موناکو موناکو پیست موناکو، مونت‌کارلو ۲۷ مه
۷ گراند پری کانادا کانادا پیست گیلس میلنیوو، مونترآل ۱۰ ژوئن
۸ گراند پری فرانسه فرانسه پیست پل ریکارد، لا کستلت ۲۴ ژوئن
۹ گراند پری اتریش اتریش ردبول رینگ، اسپیلبرگ ۱ ژوئیه
۱۰ گراند پری بریتانیا بریتانیا پیست سیلورستون، سیلورستون ۸ ژوئیه
۱۱ گراند پری آلمان آلمان هوکنهایمرینگ، هوکنهایم ۲۲ ژوئیه
۱۲ گراند پری مجارستان مجارستان هونگارورینگ، موگورود ۲۹ ژوئیه
۱۳ گراند پری بلژیک بلژیک پیست اسپا-فرانکورشان، ستوولو ۲۶ اوت
۱۴ گراند پری ایتالیا ایتالیا پیست ناتزیوناله مونتزا، مونتزا ۲ سپتامبر
۱۵ گراند پری سنگاپور سنگاپور پیست خیابانی مارینا بی، سنگاپور ۱۶ سپتامبر
۱۶ گراند پری روسیه روسیه پیست اتومبیل‌رانی سوچی، سوچی ۳۰ سپتامبر
۱۷ گراند پری ژاپن ژاپن مسیر مسابقه بین‌المللی سوزوکا، سوزوکا ۷ اکتبر
۱۸ گراند پری ایالات متحده ایالات متحده آمریکا پیست امریکاس، آستین، تگزاس ۲۱ اکتبر
۱۹ گراند پری مکزیک مکزیک پیست اتومبیل‌رانی هرمانوس رودریگز، مکزیکو سیتی ۲۸ اکتبر
۲۰ گراند پری برزیل برزیل پیست ژوزه کارلوس پیس، سائو پائولو ۱۱ نوامبر
۲۱ گراند پری ابوظبی امارات متحده عربی پیست یاس مارینا، ابوظبی ۲۵ نوامبر
منبع:[۱۲]

پانویس[ویرایش]

  1. تیم ردبول ریسینگ از پیشرانه‌های رنو آر.ئی. ۱۸ استفاده می‌کند. با اهداف حمایت‌های مالی، این موتورها با نام «تگ هویر» بازنشانی شده‌اند.[۲]

منابع[ویرایش]

  1. "Formula One 2018 Season, 2018 Classifications, www.fia.com, as archived at web.archive.org". Archived from the original on 21 December 2018. Retrieved 3 September 2019.
  2. "Red Bull to run TAG Heuer-badged Renault engines in 2016". formula1.com. Formula One World Championship Limited. 4 December 2015. Archived from the original on 1 March 2017. Retrieved 4 September 2019.
  3. "2018 FIA Formula One World Championship Entry List". Fédération Internationale de l'Automobile. 24 August 2018. Archived from the original on 25 August 2018.
  4. "Models in 2018 • STATS F1". www.statsf1.com. Retrieved 4 September 2019.
  5. "Report 2018 • STATS F1". www.statsf1.com. Retrieved 2019-09-04.
  6. ۶٫۰ ۶٫۱ "McLaren Racing and Renault Sport Racing confirm partnership". McLaren Honda. 15 September 2017. Archived from the original on 15 September 2017. Retrieved 2019-09-04.
  7. "Scuderia Toro Rosso to join forces with Honda". Scuderia Toro Rosso. 15 September 2017. Archived from the original on 15 September 2017. Retrieved 2019-09-04.
  8. "Carlos Sainz joins Renault Sport Formula One for 2018". Renault Sport F1. 15 September 2017. Archived from the original on 15 September 2017. Retrieved 2019-09-04.
  9. "Renault Sport Formula One Team confirms driver change". Renault F1. Renault Sport. 7 October 2017. Archived from the original on 8 October 2017. Retrieved 2019-09-04.
  10. "The Sauber F1 Team signed an agreement with Ferrari". Sauber F1 Team. 28 July 2017. Archived from the original on 16 October 2017. Retrieved 2019-09-04.
  11. "The Sauber F1 Team enters a multi-year partnership agreement with Alfa Romeo". Sauber F1 Team. 29 November 2017. Archived from the original on 1 January 2018. Retrieved 4 September 2019.
  12. "FIA announces World Motor Sport Council decisions". Fédération Internationale de l'Automobile. 6 December 2017. Archived from the original on 7 December 2017. Retrieved 4 September 2019.

پیوند به بیرون[ویرایش]