معمر بن مثنی - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
مَعمَر بن مُثَنّیٰ | |
---|---|
زادهٔ | نوامبر ۷۲۸م/ رجب ۱۱۰ق بصره |
درگذشت | ۸۲۵م/ ۲۱۰م بصره |
پیشه | نویسنده، ادیب و نسبشناس |
سبک | دورهٔ اول عباسی |
مَعمَر بن مُثَنّیٰ با کنیهٔ ابوعُبَیده (۷۴۷–۸۲۵م) شاعر و نویسندهٔ عراقی ارمنیاصل در سدهٔ دوم هجری بود. پدرش از باجروان ارمنستان بود. خود در بصره زاده شد و از اخفش کبیر و ابوعمرو بن العلاء و یونس بن حبیب آموخت. او را اباضیمذهب و شعوبی تند شدیدالتعصب بر عرب دانستهاند که «هیچکس از زبانش سلامت نداشت»[نیازمند منبع]. در بصره درگذشت و «هیچکس در تشییع جنازهاش شرکت نجست»[نیازمند منبع]. بیش از دویست اثر نگاشت.[۱][۲][۳]
حافظ بسیاری از اشعار و اخبار و انساب و از شاگردان خلیل ابن احمد بوده، و اولین بار دربارهٔ لغات و مجازات قرآن کتاب تألیف کردهاست.[۴]
منابع[ویرایش]
- ↑ فروخ، عمر (۱۹۸۴). تاریخ الأدب العربی (PDF). ج. ۲. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۱۸۲.
- ↑ ابن عماد حنبلی، عبدالحی (۱۹۸۶). شذرات الذهب. ج. ۲. دمشق: دار ابن کثیر. ص. ۲۴.
- ↑ خطیب بغدادی، ابوبکر احمد (۲۰۰۱). [[تاریخ بغداد (خطیب)|تاریخ بغداد]]. ج. ۱۳. بیروت: دارالغرب الإسلامی. ص. ۲۵۲. تداخل پیوند خارجی و ویکیپیوند (کمک)
- ↑ فرهنگخواه، محمدرسول (خردادماه ۱۳۵۹)، دائرةالمعارف اسلامی، عطائی، ص. ۳۱۲ تاریخ وارد شده در
|سال=
را بررسی کنید (کمک)
عمومی | |
---|---|
کتابخانههای ملی | |
سایر |