French
Deutschملاکی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ملاکی یا ملاخی(در عبری:מַלְאָכִי، در یونانیΜαλαχίας به معنی «یاری‌رساننده به خدا»)یکی از پیامبران عهد عتیق در انجیل و تنخ عبری بود که نامش در بین انبیای کوچک آمده‌است.[۱] ملاکی از قبیله زبولون بود و پس از آزادی قوم یهود به دست کورش، ولادت یافت. ملاکی با نحمیا[۲] و عزرا[۳] معاصر بوده‌است. نبوت او پس از حجی و زکریا بوده‌است.[۴] در زمان ملاکی، عدم پرداخت هدایا و عشر، شکستن سبت، ازدواج یهودیان با زنان بیگانه و رشوه‌خواری کاهنان در بین بنی‌اسرائیل شایع بود[۵] که ملاکی قوم را برای اجتناب از ازدواج با دیگر اقوام و نگه داشتن حرمت سبت و دیگر قوانین شریعت موسی متقاعد ساخت.[۶] در روایات یهودی آمده است که ملاکی از کاهنین زمان نحمیا بود و پیمان او را برای بازسازی اورشلیم مهر کرد.[۷] یهودیان کتاب ملاکی را وحی الهی می‌دانند؛[۸] متن این کتاب به شکل شعر بلند است. درگذشت ملاکی در اورشلیم اتفاق افتاده است، بسیاری او را آخرین پیامبر عهد عتیق می‌دانند.
پانویس[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، شابک ۹۶۴−۳۳۱−۰۶۸-X
- یاردون سیز (۱۳۸۰)، دانشنامه کتاب مقدس، ترجمهٔ بهرام محمدیان، تهران: روز نو، ص. ۱۹۱۲
- جیمز هاکس (۱۳۷۵)، قاموس کتاب مقدس، ترجمهٔ عبدالله شیبانی، تهران: اساطیر، ص. ۱۱۴
جستارهای وابسته[ویرایش]
 | در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ملاکی موجود است. |
