منطقه‌گرایی (هنر) - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

تاخت نیمه‌شب پل ریور (۱۹۳۱) اثر گرنت وود، موزه متروپولیتن، نیویورک.

منطقه‌گرایی (انگلیسی: Regionalism)یا دیارگرایی جنبش هنریِ واقع‌گرا و مدرنی است در نقاشی، نقاشی‌های دیواری، لیتوگرافی و تصاویری که صحنه‌های واقع‌گرایانه‌ای از شهرهای روستایی و کوچک آمریکا را اغلب در غرب میانه و جنوب عمیق به تصویر می‌کشد. این جنبش در پاسخ به رکود بزرگ آغاز شد و در دهه ۱۹۴۰، با پایان یافتن جنگ جهانی دوم و فقدان توسعه در جنبش، پایان گرفت. اوج محبوبیت این جنبش در ۱۹۳۰ تا ۱۹۳۵ است چراکه باوجود رکود بزرگ، تصاویر اطمینان‌بخشی از قلب آمریکا به نمایش می‌گذاشت.[۱] با وجود تفاوت‌های عمده سبکی بین هنرمندان، هنر دیارگرا عموماً به شیوه‌ای محافظه‌کارانه و با سبکی سنتی به حساسیت‌های عمومی آمریکایی متوسل می‌شد درحالی‌که موکداً مخالف سلطه ادراکیِ هنر فرانسوی بود.[۲] از میان هنرمندان نام‌آور این سبک می‌توان به گرنت وود و اندرو وایت و از میان آثار ایشان، به گوتیک آمریکایی (۱۹۳۰) اثر وود اشاره کرد.[۳]

منابع[ویرایش]

  1. "Regionalism". Oxford Art Online. Retrieved 2016-05-02.
  2. "Regionalism". The Oxford Companion to Western Art. Retrieved 2016-05-02.
  3. Wood, Grant (1935). Revolt Against the City. Iowa City: Clio Press.