مهارکننده بتا-لاکتاماز - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

بتا-لاکتامازها خانواده ای از آنزیم‌های درگیر در ایجاد مقاومت آنتی‌بیوتیکی در برابر آنتی‌بیوتیک‌های بتا-لاکتام هستند. آنها با شکستن حلقه بتا-لاکتام که ساختار اصلی آنتی‌بیوتیک‌های پنی سیلینی را تشکیل می‌دهد، عمل می‌کنند. مهمترین روش‌های مبارزه با این شکل از مقاومت آنتی‌بیوتیکی شامل توسعه آنتی بیوتیک‌های جدید بتا-لاکتام است که در برابر تجزیه شدن مقاومت بیشتری دارند و روش دیگر توسعه مهارکننده‌های آنزیمی به نام مهارکننده‌های بتا-لاکتاماز(به انگلیسی: β-Lactamase inhibitor) است.[۱] اگرچه مهارکننده‌های بتا- لاکتاماز فعالیت آنتی بیوتیکی کمی دارند،[۲] اما از تخریب باکتریایی آنتی بیوتیک‌های بتا-لاکتام جلوگیری می‌کنند و بنابراین گستره باکتری‌هایی که داروها در برابر آنها مؤثر هستند را افزایش می‌دهند.

باکتریهای تولید کننده بتا-لاکتاماز[ویرایش]

برخی از باکتری‌هایی که می‌توانند بتا-لاکتاماز تولید کنند شامل موارد زیر هستند:

منابع[ویرایش]

  1. Essack SY (October 2001). "The development of beta-lactam antibiotics in response to the evolution of beta-lactamases". Pharmaceutical Research. 18 (10): 1391–9. doi:10.1023/a:1012272403776. PMID 11697463.
  2. "Beta-Lactamase Inhibitors". Department of Nursing of the Fort Hays State University College of Health and Life Sciences. October 2000. Archived from the original on 2007-09-27. Retrieved 2007-08-17.

پیوند به بیرون[ویرایش]