مهتابی (معماری) - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

مهتابی فضای بدون سقفی است که بالاتر از سطح حیاط قرار می‌گیرد. دیوارهای این فضا نماسازی می‌شود و به این ترتیب به ایوانی شباهت پیدا می‌کند که سقف آن را برداشته‌اند. این فضا معمولاً از سه طرف بسته و از جهت چهارم به فضای باز مشرف است.

در فرهنگ پارسی مهتابی به ایوان کوچک گویند.[۱]ایوانکی که بخشی و یا همه آن از ساختمان بیرون زده است.[۲]و در فرهنگ معماری سطحی در ارتفاع که از یک دیوار ساختمان بیرون زده است و دور آن با جان پناه یا نرده بسته شده است.[۳]

منابع[ویرایش]

پیرنیا، محمدکریم. سبک‌شناسی معماری ایرانی. چاپ اول. نشر پژوهنده. ۱۳۸۲.

  1. معین، محمد.فرهنگ فارسی. تهران: انتشارات امیرکبیر.
  2. آریان پور کاشانی، منوچهر.فرهنگ جامع پیشرو آریان پور. تهران1383.
  3. دی. ک. چینگ، فرانسیس.کتاب فرهنگ تصویری معماری. ۱۳۷۹محمد احمدینژاد، مترجم(. تهران: نشر خاک. )نشر اثر اصلی 1997.