مهرداد رهسپار - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

«مهرداد رهسپار» نامی است که در میانه‌های قرن چهاردهم هجری خورشیدی نویسندگان ایرانی فراوانی بدان مطلب منتشر کرده‌اند.^[۱]

صاحبان نام[ویرایش]

از جمله کسانی که به نام مستعار «مهرداد رهسپار» مطلب منتشر کرده‌اند می‌توان منوچهر انور و ابوالحسن نجفی و بهرام بیضایی و رضا خاکیانی و داریوش آشوری و نجف دریابندری را نام برد.^[۲]

بهرام بیضایی

• «زمینه‌های سینمای ایران». جهان نو (۶ و ۷): ۱۱۴-۱۱۱. ۱۳۴۵.

ابوالحسن نجفی

• «گفتگو در پیرامون: داستان و داستان‌نویسی، وظیفه داستان‌نویس . . . آینده . .». کتاب چراغ (۴): ۵۸-۹۴. ۱۳۶۱.

منوچهر انور

• طرّاح لباس فیلم شهر قصّه (۱۳۵۲)

واکنش[ویرایش]

جمال میرصادقی در دههٔ ۱۳۵۰ در مقاله‌ای در دفاع از احمد محمود از نام «مهران رهسپار» استفاده کرد.^[۳] همو در داستان «دست دست دست» (۱۳۹۷) شخصیتی پرداخت که می‌خواهد از این پس «مهرداد رهسپار» خوانده شود.^[۴]

نجف دریابندری حدود ده نفر را که از این نام استفاده کرده‌اند در مهمانی‌ای در خانه‌اش گرد هم آورده‌است.^[۵]

پانویس[ویرایش]

منابع[ویرایش]

• سپانلو، م. ع. (۱۳۹۰). بن‌بست‌ها و شاهراه. استکهلم: پن پاب. شابک ۹۸۷-۹۱-۹۷۷۶۰۷-۷-۵ مقدار |شابک= را بررسی کنید: invalid prefix (کمک).
• میرصادقی، جمال (۱۳۹۷). «مهرداد رهسپار و دفاع از احمد محمود». اعتماد (۴۲۱۶).
• میرصادقی، جمال (۱۳۹۷). «دست دست دست». اعتماد (۴۳۳۴): ۱۵.
• مافی، عباس. نامهای مستعار نویسندگان و شاعران معاصر ایران. تهران:انتشارات دائره المعارف بزرگ اسلامی. 1396.

این بخش نیازمند گسترش است. می‌توانید با افزودن به آن کمک کنید.