مولانا ناصری - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

مولانا ناصری شاعری پارسی‌گوی بوده که در سال‌های آخر سدهٔ هفتم هجری / سیزدهم میلادی در آناتولی شرقی و احتمالاً شهر سیواس می‌زیسته‌است.

مثنوی‌های صوفیانه او (هر دو به پارسی) عبارت‌اند از:

• فتوتنامه مولانا ناصری
• کتاب‌الاشراق

منابع[ویرایش]

تاشنر، اف. (.TAESCHNER, F): کتاب: Der Anatolische dichter Nâsirî (um. ۱۳۰۰) und sein futuvvetnâme. لایپزیگ ۱۹۴۴.