میرزا آقا امامی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

میرزا آقا امامی
زادهٔ	۱۲۶۰ خورشیدی اصفهان، ایران
درگذشت	۱۳۳۴ خورشیدی اصفهان، ایران
ملیت	ایران
سال‌های فعالیت	۱۳۰۵ تا ۱۳۲۵ خورشیدی[۱]
شناخته‌شده برای	طراح و استاد هنرهای سنتی ایران و احیا کنندهٔ هنر سوخت

میرزا آقا امامی (زاده ۱۲۶۰ هجری خورشیدی در اصفهان - درگذشته ۱۳۳۴ هجری خورشیدی در اصفهان) نقاش ایرانی و هنرمند جلدهای سوخت بود.

وی در کسوت روحانیت بود. میرزا آقا امامی در شاخه‌های مختلف نگارگری و نیز ساخت جلد و تابلوی سوخت فعالیت داشته است. او احیاگر هنر سوخت معرق دوره صفوی بشمار می‌رود و در حوزه نگارگری یا نقاشی سنتی ایرانی نیز چهره‌ای درخشان، با آثاری ماندگار شناخته می‌شود.

زندگی[ویرایش]

میرزا آقا امامی در شهر اصفهان به سال ۱۲۶۰ خورشیدی برابر هشتم ذی الحجه ۱۳۰۰ قمری به دنیا آمد.^[۲] او از سلسله سادات امامی اصفهانی بود. پدرش سید محمد حسین، نقاش شیوه گل و مرغ بود و جدش میرزا نصرالله امامی نقاش‌باشی نام داشت که در دورهٔ ناصری، نقاش‌باشی عصر خود بوده است. میرزا آقا پس از مدتی به تهران رفت و در مجمع‌الصنایع دولتی که زیر نظر میرزا رضی صنیع همایون اداره می‌شد، به تحصیل پرداخت و کلیهٔ رموز و فنون علم تصویر و تذهیب را فرا گرفت. سپس رهسپار زادگاه خود شد و در آنجا، کارگاهی در سرای سنگ‌تراشان ملک تهیه کرد و عمده آثارش را در این کارگاه مصوّر ساخت، ولی در اواخر عمر انزوا گزید و در منزل مسکونی خود، به خلق آثار هنری پرداخت.

شیوه[ویرایش]

او در چهره‌پردازی و جانورسازی و گل و مرغ، نماسازی و طراحی نقوش قالی، کارهای روغنی، تذهیب و تشعیر و سایر رشته‌های نقاشی سنتی مهارت داشت و هنرمندی ذوفنون به‌شمار می‌آمد.

میرزاآقا در رشتهٔ تخصصی هنر سوخت که یکی از شیوه‌های بسیار دشوار تصاویر چرمی به‌شمار می‌آید، استادی پیشرو بود و احیا کنندهٔ این هنر به‌شمار می‌رود. به غیر از هنر سوخت، در قلمدان و جلدسازی به شیوهٔ روغنی نیز دست داشته است.

او علاوه بر هنر سوخت برای نقاشی به شیوه مینیاتور، تذهیب و تشعیر، مکتب نقاشی ایرانی‌سازی، گل و بوته سازی، درسازی به سبک صفوی و طراحی نقش قالیهای نفیس شهرت دارد.^[۱]

آثار[ویرایش]

از آثار وی: یک جفت در روغنی که از شاه‌کارهای وی است، با رقم: «میرزاآقا امامی»؛ قاب آینهٔ نفیسی که به تقلید از شیوهٔ صفویه عمل آورده. بدون رقم است؛ مینیاتور ارزنده‌ای به تقلید از آثار استاد محمدی که تصویر دو دلداده است و بدون رقم.

شاگردان[ویرایش]

از شاگردان مشهور او، حسین اسلامیان، حسین خطائی و محمود فرشچیان اشاره کرد

درگذشت[ویرایش]

میرزا آقا به سال ۱۳۳۴ در اصفهان درگذشت و در همان‌جا به خاک سپرده شد.

پیوند به بیرون[ویرایش]

• زندگی و آثار حاج میرزا آقا امامی

پانویس[ویرایش]

منابع[ویرایش]

• «میرزا آقا امامی». سایت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان اصفهان. دریافت‌شده در ۷ اوت ۲۰۱۶.
• «زندگی و آثار حاج میرزا آقا امامی، هنرمند اصفهانی اواخر دوران قاجار و اوایل پهلوی». کتابخانهٔ مجلس شورای اسلامی. ۱ تیر ۱۳۹۱. دریافت‌شده در ۷ اوت ۲۰۱۶.