میرزا صادق بروجردی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

میرزا صادق بروجردی (۱۲۳۷—۱۳۲۲ خورشیدی) مشروطه‌خواه و شاعر بود.

زندگینامه[ویرایش]

سال ۱۲۳۷ در شهر بروجرد به دنیا آمد. نام پدرش «میرزا عبدالاحد» بود. در ۲۷ سالگی به تهران آمد و به تحصیل پرداخت و علوم قدیم را به کلی فراگرفت و در علوم ادبی، فقه و اصول، فلسفه و حکمت مهارت پیدا کرد.^[۱] سپس به جهانگردی پرداخت و در شهر استامبول به تجارت پرداخت و با سیدجمال‌الدین اسدآبادی آشنا شد. از پانزده‌سالگی به سرودن شعر پرداخت و تا آخر عمر در حدود هفتادهزار بیت سرود و در مورد مسایل اخلاقی، اجتماعی، وطن‌پرستی، ملی و ترویج فرهنگ سرود. در کنار نویسندگی برای جراید پایتخت، مدیریت و سردبیری چند جریده از جمله هفته‌نامهٔ «فلق» را در هشتم دی ماه سال ۱۳۰۱ در تهران^[۲] با موضوع اجتماعی و «دستور اخوت» را برعهده داشت، در دوران سلطنت رضاشاه مانند بسیاری از اهل قلم روزنامه‌نگاری را کنار گذاشت. او یکی از آزادی‌خواهان صدر مشروطیت بود و از جمله شاگردان و مریدان سیدجمال‌الدین اسدآبادی بود. او با بانو ایران مهران دختر میرزا غلامحسین خان مهران ازدواج کرد، که نویسنده و شاعر آزادی‌خواهی بود که چهل‌هزار بیت در انواع قصیده، غزل و رباعی سروده بود^[۳].

میرزا صادق بروجردی در اواخر عمر خود حدود ۲۵ سال ساکن کرمانشاه بود و در سال ۱۳۲۲ در همان شهر بدرود حیات گفت.^[۱]

فرزندان او[ویرایش]

• محمد مهران متولد ۱۲۷۷ شمسی، از قضات دادگستری بود. مشاغل او عبارتند از: استانداری آذربایجان، سیستان و بلوچستان، شهردار تهران در دو نوبت و نایب‌التولیه آستان قدس رضوی و حضرت معصومه. وی در سال ۱۲۵۳ در تهران درگذشت.^[۳]
• دکتر محمود مهران ابتدا در تجارت قالی بود، سپس به وزرات دادگستری رسید و دکترای علوم اجتماعی و اقتصادی را از کشور سوییس گرفت. وی مدتی مدیر کل وزارت فرهنگ در دورهٔ نخست وزیری دکتر اقبال بود و به استادی دانشگاه ملی درآمد و به سرپرستی دانشکدهٔ معماری رسید.^[۳]
• احمد مهران در سال ۱۲۸۶ شمسی متولد شد. او لیسانس زبان و ادبیات فارسی را دریافت کرد و به استخدام وزارت معارف درآمد. او با دختر مسعود میرزا ظل‌السلطان ازدواج کرد. او در نوزدهمین مجلس شورای ملی از شهر بروجرد انتخاب شد. او پس انقلاب درگذشت.^[۳]
• فاطمه مهران^[۳]

کتاب‌های او[ویرایش]

• دیوان شعر صادق بروجردی
• علم عروض
• سفرنامه اروپا^[۱]

چند شعر از او[ویرایش]

این شعر را برای سنگ مزار خود سروده‌است:

از اوست:

پانویس[ویرایش]

منابع[ویرایش]

• کتاب «نخست وزیران ایران»، مسعود بهنود، ص۳۱۷.
• رجال عصر پهلوی به روایت اسناد(دکتر اقبال)، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، سال۱۳۷۹، ص۲۱.
• کتاب«خاندانهای حکومتگر ایران»، باقر عاقلی، انتشارات نامک، سال۱۳۸۶، ص۵۱۲، ۵۰۸ و۵۰۷.
• قلم و سیاست، محمدعلی سفری، انتشارات نامک، سال۱۳۷۳، جلد۲، ص۳۲۳.
• رجال عصرپهلوی به روایت اسناد(حسنعلی منصور)، جلد۲، مرکزی بررسی اسناد، سال۱۳۸۴، ص۴۹۱.
• کتاب«خاطرات من»، حسن اعظام قدسی، انتشارات کارنگ، سال۱۳۴۹، جلد اول، ص۳۰۳.
• سخنوران بروجرد، غلامرضا مولانا.
• دورنمایی از شهرستان بروجرد، حسین حزین.
• مهران
• رویدادها و مناسبت‌های تقویم خورشیدی
• صادق بروجردی^{[پیوند مرده]}