French
Deutschنئو-فوتوریسم - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
.png) طراحی مرکز فرهنگی جوانان در شهر نانجینگ، نمونه‌ای از نئوفوتوریسم | |
| سال‌های رونق | ۱۹۶۰-اکنون |
|---|---|
| کشور(ها) | بین‌المللی |
| چهره‌های برجسته | پیتر کوک، رنزو پیانو، ریچارد راجرز، نورمن فاستر، سانتیاگو کالاتراوا، زها حدید |
| تأثیرپذیری | معماری آینده‌گرا، معماری های-تک |
| تأثیرگذاری | پارامتریسم |
نئوفوتوریسم یا آینده‌گرایی نو (انگلیسی: Neo-futurism) یک جنبش هنری، طراحی و معماری است که از اواخر قرن بیستم آغاز شده و در قرن بیست و یکم ادامه دارد. به نئو فوتوریسم به عنوان عبور از معماری پست‌مدرن نگاه می‌شود و یک باور آرمان‌گرایانه به آینده‌ای بهتر را نمایندگی می‌کند. این جنبش آوان-گارد در کارهای آلوار آلتو و باکمینستر فولر در میانه قرن بیستم ریشه دارد. آرت دکو استارت اولیه نئو فوتوریسم را زد و بعد معماری های-تک تأثیر فراوانی بر نئو فوتوریسم داشت.
نگارخانه[ویرایش]
-
-
اثری از پیتر کوک (معمار) در گراتس -
فوتوروسکوپ در پواتیه -
کتابخانه «LSE» در لندن، اثری از نورمن فاستر -
-
برج پیچنده در مالمو -
-
-
کاخ آیسبرگ در سوچی -
اثری از زاها حدید -
-
موزه فردا در ریو دو ژانیرو -
-
-
برج اولوشن در مسکو
.jpg)
منابع[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Neo-futurism». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳۰ نوامبر ۲۰۱۹.
 | در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ نئو-فوتوریسم موجود است. |